ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚ 

ਜੋ ਫ਼ਾਸਲਾ ਹੈ,

ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ

ਕਦੇ ਤੈਅ ਨਾ ਕਰ ਸਕਾਂ |

 

ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਗੁਸਤਾਖੀ  ਕੀਤੀ 

ਤੇਰੇ ਸੂਟ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਪੱਗ ਬੰਨਣ ਦੀ,

ਪਰ ਮੇਰੀਆਂ ਰੰਗ ਫਿੱਟੀਆਂ ਪੱਗਾਂ 

ਤੇਰੇ ਸੂਟਾਂ ਦੇ ਗੂੜੇ ਰੰਗਾਂ ਦੀ

ਬਰਾਬਰੀ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀਆਂ |

 

ਕਈ ਵਾਰ ਗੁਸਤਾਖੀ ਕੀਤੀ ਮੱਸਿਆ ਦੇ ਮੇਲੇ ਤੋਂ 

ਤੇਰੇ ਲਈ ਤਾਂਬੇ ਦਾ ਇੱਕ ਛੱਲਾ ਖਰੀਦਣ ਦੀ,

ਪਰ ਤੇਰੀ ਉਂਗਲ ਚ ਪਾਈ ਹੋਈ

ਹੀਰੇ ਦੀ ਮੁੰਦਰੀ ਦਾ ਮੁੱਲ ਸ਼ਾਇਦ  

ਮੇਰੀ ਗਹਿਣੇ ਪਾਈ ਜ਼ਮੀਨ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵਧ ਹੈ |

 

ਗਰੀਬੀ ਦੇ ਇਸ ਅਸ਼ਾਂਤ ਦਰਿਆ ਨੂੰ 

ਦੋਲਤਾਂ ਦੀ ਬੇੜੀ ਚ ਬਹਿ ਕੇ 

ਤੂੰ ਤਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਏਂ,

ਪਰ ਇਸ਼ਕ਼ ਕਿਨਾਰੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ 

ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਜੋ ਫ਼ਾਸਲਾ ਹੈ,

ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਕਦੇ ਤੈਅ ਨਾ ਕਰ ਸਕਾਂ |

 

ਧੰਨਵਾਦ ,,,,,, ਹਰਪਿੰਦਰ " ਮੰਡੇਰ "

 

ਬੇਹਦ ਖੂਬਸੂਰਤ ਰਚਨਾ...ਵੀਰ ਜੀ ... ਇਸ ਦਰਦ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਸਿਰਫ ਇਸਨੂੰ ਹੰਡਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ.......ਰੱਬ ਜੀ ਆਪਜੀ ਨੂੰ ਤਰੱਕੀਆਂ ਬਖਸ਼ਣ ........

 

ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਨਾਇਕ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਉਹ ਗੁਸ੍ਤਾਖੀਆਂ ਦਾ ਪਹਿਰ ਸੀ, ਪਰ ਇਸ ਵਿਚ ਦੌੜਦੀ ਇਕ ਇਮਾਨਦਾਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੀ ਲਹਿਰ ਸੀ| ਪਿੱਤਲ ਸਸਤਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਗਰੀਬੀ ਦੀ ਧੁੱਪ ਨਾਲ ਪੱਗ ਬਦਰੰਗ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ,ਪਰ ਫਾਸਲਾ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤੇ ਸ਼ਿੱਦਤਭਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੀ ਇਕ ਢੰਗ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ|

 

ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਪ੍ਰੇਜੇੰਟੇਸ਼ਨ ਹੈ, ਵੀਰ| ਉਹ ਕੀਹ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚ -  ਵੰਡਰਫੁਲ !!!              

 

ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ 

 

 

ਬਹੁਤ ਖੂਬ !

Bht din baad ajj ethe aa k tuhadi eh poem read krke puraaniya yaadaan taaja ho gyia... Bht hi khoob likhea... Just like ur other poems this was also very touching... Tfs

ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚ
ਜੋ ਫ਼ਾਸਲਾ ਹੈ,
ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ
ਕਦੇ ਤੈਅ ਨਾ ਕਰ ਸਕਾਂ |

ਵਾਹ ਹਰਪਿੰਦਰ ਵੀਰ ਜੀ...ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰੀ ਰਚਨਾ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਏ ਤੁਸੀਂ..

ਐਨਾ ਪਿਆਰ ਦੇਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਦੋਸਤੋ ! ਜਿਓੰਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ,,,

ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਵੀਰ ! ਜਿਓੰਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ,,,

wah ji ... kya baatan ne ... vese kai vichare is tran schi ishk krde ne... kise nu pasand krde ne par apni garibi di diwar nu lang ke kde os agge apne piar da ijhar nahi krde .. .vakai bahut vadia fasla pesh kita hai veer ji

bahut khoob ji