ਕੋਈ ਫ਼ਕੀਰ ਬਣ ਲੱਭੇ, ਕੋਈ ਲੱਭੇ ਬਣ ਪੀਰ...,

ਪਰ ਆਸ਼ਿਕ ਦੀ ਜੂਨੇ.........ਕਿਤੋ ਮਿਲੀ ਧਰਵਾਸ ਨਈਂ..

ਹੁਣ ਯਾਰ ਕਰੇ ਵਾਰ, ਵਾਂਗ ਚੰਡੀ ਤਲਵਾਰ...,

ਕੀ ਸ਼ਿਕਵਾ ਤੇ ਗ਼ਿਲਾ ..........ਜਦ ਰੱਖੀ ਕੋਈ ਆਸ ਨਈਂ....

ਬਣਾ ਟੇਵੇ ਪਾ ਨੱਗ, ਨਹੀਂਉ ਬੇੜੇ ਪਾਰ ਲਗਣੇ...,

ਗ਼ਲ "੧" ਤੇ ਹੀ ਮੁੱਕੂ..........ਭਾਵੇਂ ਹਜੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਈਂ.....

ਕਈ ਵਿਰ ਕੱਲਾ ਬੈਠ, ਬੜਾ ਰੋਣ ਨੂੰ ਚਿੱਤ ਕਰੇ....,

ਜੇ ਕਾਰਣ ਤੁਸੀਂ ਪੁਛੋਂ........ਕੋਈ ਵਜ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਨਈਂ....

ਉਹ ਵੀ ਕਹਿਦੀਂ ਕਰ ਸਬਰ, ਗ਼ਮ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮੁੱਕਦਾ ਏ.....,

ਮੇਰਾ ਦਿੱਲ ਹੈ ਜਨਾਬ.........ਕੋਈ ਦਾਰੂ ਦਾ ਗਲਾਸ ਨਈਂ......

ਇਹ ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ ਨਸ਼ਾ, ਜੇ ਪੀਣੀ ਤੈਨੂੰ ਆਵੇ......

ਉਂਝ ਸਮੁੰਦਰਾਂ 'ਚ ਵੀ ਰਹਿ ਕੇ..........."ਗਿੱਲ" ਬੁੱਝਦੀ ਪਿਆਸ ਨਈਂ.......!!!!

....................................................................................

bahut sohni nazm likhi hai tusi gill saab...thanks for sharing

ik lambe samey ton baad ... ik jordar entry...

very nice writing Gill Shab..... likhan de nal nal us nu pesh vi bahut vadia thang nal kita a g... tfs

bahut hi khoobsurat likheya....really nice...!!

ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਗਿੱਲ ਸਾਹਿਬ ......ਬੜੇ ਲੰਮੇ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਦੀਦਾਰ ਹੋਏ ਨੇ ........ਆਉਂਦੇ ਰਿਹਾ ਕਰੋ ਵੀਰ .....ਸਹਾਰਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ .......

zarranwaazi lai bahut bahut shukriya babeyo......rabb sabh nu lambi umr bakshe......jeo

bahut wadhiya likhiya gill sahib 

aa geya bai fer mera........ kya baat ae....!!!!

nazaara hee bann ditta bai........ samundaraN de kandeya te kujh samundraN ch firde ne jo kavitavaN likh likh pitaare ch paayi janda rehaan.. laggda usse pataare cho hee kadhi aa..... :)