ਤਸੱਵੁਰ ਹਕੀਕਤ ਹੀ ਹੋ ਜਾਏ
ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ?
ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਹਰਗਿਜ਼ ਨਾ ਸੋਚੀਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੋਂ ਦਾ ਬੋਲ ਵਿਹੂਣਾ
ਪੌਣਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਗੁੰਮ ਗੁਆਚ ਗਿਆਂ
ਜਮ੍ਹਾਂ ਮਨਫ਼ੀ ਵਿਚ ਉੱਲਝੀ ਮੇਰੀ ਰਕਮ
ਸੁਲਝਾਉਣ ਬਾਰੇ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚੀਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਇਬਾਰਾਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ-
ਉਦਾਸੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਦਾ ਹਰਫ਼ ਹਰਫ਼
ਪੜ੍ਹਨ ਬਾਰੇ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚੀਂ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਰਥਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ
ਡੁੱਬ ਖੱਪ ਜਾਏਂਗੀ
ਤੂੰ ਬੁੱਲਬੁੱਲ ਵਾਂਗ ਚਹਿਕਦੀ ਰਹਿ
ਤੇ ਕਬੂਤਰੀ ਵਾਂਗ ਗੁਟਕਦੀ !
ਮੇਰੇ ਹੋਠਾਂ 'ਤੇ ਫੁੱਲ ਉੱਗਾਉਣ ਬਾਰੇ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚੀਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਤਾਂ ਉੱਗ ਆਈਆਂ ਨੇ ਥੋਰ੍ਹਾਂ ਹੁਣ-
ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਗੁਲਾਬ ਬਣ
ਖਿੜ੍ਹਨ ਬਾਰੇ ਹਰਗਿਜ਼ ਨਾ ਸੋਚੀਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੇ ਮਹਿਕ ਵਿਹੂਣੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ
ਸੰਗ ਮਾਣਨ ਦਾ ਆਦੀ ਹੋ ਗਿਆਂ-
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚ ਵੱਗਦੇ ਪਾਣੀ ਬਾਰੇ
ਵੀ ਕਦੇ ਨਾ ਸੋਚੀਂ
ਮੈਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚ ਤਰਨਾ ਤੇ ਗ਼ਰਕ ਹੋਣਾ
ਹੁਣ ਬੜ੍ਹਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦੈ-
ਹਰ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਰੇਖਾਵਾਂ ਵਿਚ
ਤਲੀ 'ਤੇ ਮਹਿੰਦੀ ਦਾ ਰੰਗ
ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਖਣਕਦਾ ਚੂੜ੍ਹਾ
ਤੇ ਪੈਰੀਂ ਪੰਜੇਬਾਂ ਦੀ ਛਣਕਾਰ,
ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਚਮਕਦਾ ਟਿੱਕਾ
ਜ਼ਰੂਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ?......
ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹੋਣ ਬਾਰੇ,
ਹੁਣ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚੀਂ ।..

khoob hai ...!!

bahut hee sohni rachna...share keeti hei g.....bhaave menu kuj shabda de arth nai pta :-):-P

Very nycc......tfs.......