ਖਿਦਮਤ ਸੇ ਖਿਤਾਬ ਪਾਨੇ ਕੀ ਆਦਤ ਕੋ ਛੋੜ ਦੋ।
ਈਮਾਨ ਨਾ ਰਹੇ ਜਿਸ ਸੇ ਵੋ ਅਮਾਨਤ ਭੀ ਮੋੜ ਦੋ।
ਆਖਰ ਕਭ ਤੱਕ ਸਹੇਂਗੇ ਵੋ ਕਿਸਮਤ ਕੀ ਮਾਰ ਕੋ,
ਇਬਾਦਤ ਨਹੀਂ ਤੁਮ ਆਪਨੀ ਕਿਸਮਤ ਕੋ ਮੋੜ ਦੋ।
ਅਜੀਬ ਸੇ ਰਾਸਤੇ ਅਪਨਾ ਖੁਦ ਖੁਦਾ ਬਨ ਗਏ ਹੋ,
ਖੁਦਾਪ੍ਰਸਤ ਇਨਸਾਨ ਤੁਮ ਬੇਈਮਾਨੀ ਕੋ ਛੋੜ ਦੋ।
ਤੁਮ ਕਿਤਨੇ ਬੇਵਫ਼ਾ ਹੋ ਹਮੇ ਦਿਲ ਸੇ ਨਿਕਾਲ ਕਰ,
ਜਿਸਮ ਕਾ ਮੈਂ ਕਿਆ ਕਰੂੰ  ਨਾਤਾ ਰੂਹ ਸੇ ਤੋੜ ਦੋ।
ਵੋਹੀ ਮੌਸਮ ਵੋਹੀ ਮੁਹਬਤ ਵੋਹੀ ਯਾਰ ਪੁਰਾਣੇ ਮਿਲੇ,
ਹਵਾਵੋਂ ਕੋ ਕਹੋ ਕੇ ਤੁਮ,ਜ਼ਰਾ ਰੁਖ ਆਪਨਾ ਮੌੜ ਦੋ।