ਪਰਬਤਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਸੂਰਜ ਉੱਗਿਆ,
ਸੁਨਿਹਰੀ ਕਿਰਣਾਂ ਨਾਲ ਜੱਗ ਸੱਜਿਆ,
ਮੱਥੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਚਾਨਣ ਮੱੜਿਆ,
ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਸਰੂਰ ਜਿਹਾ ਚੜਿਆ ।

ਨਿੱਘੀ ਨਿੱਘੀ ਲੋਆਂ ਨੇ
ਨੀਦੋਂ ਫੁੱਲ ਜਗਾਇਆ,
ਢਾਲੀ ਬੈਠੀ ਕੋਯਲ ਨੇ
ਇੱਕ ਗੁੱਜਾ ਗੀਤ ਗਾਇਆ,
ਕਮਲ ਨੇ ਬੱਣ ਮੋਤੀ
ਛੱਪੜੀ ਦਾ ਹੁਸਣ ਵਧਾਇਆ,
ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਨੀਰਾਂ ਨੇ
ਅਲੌਕਿਕ ਸਾਜ਼ ਵਜਾਇਆ ।

ਤਾਂਬੇ ਰੰਗੀ ਧੁੱਪ ਅੰਗੜਾਵੇ,
ਵੇਖ ਨਜ਼ਾਰਾ ਚੰਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ 
ਸ਼ਰਮਾਵੇ,
ਜਹਾਨ ਸਾਰਾ ਉੱਠਿਆ ਖੌਰੇ 
ਤਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਓ ਨੀਂਦਰ ਆਵੇ ।

ਮੰਨ ਮੇਰੇ ਚ ਖਿਆਲ ਆਵੇ,
ਰੱਬ ਨੇ ਕੀ ਦਸਤੂਰ ਬਣਾਇਆ,
ਸਾਰਾ ਜੱਗ ਉਜਾਲਾ ਚਾਵੇ,
ਏ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਬਣਾ ਕੇ,
ਰੱਬਾ ਤੂੰ ਕੀ ਪੁੰਨ ਕਮਾਇਆ ।