ਵਕਤ ਨੇ ਹਮੇਂ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਬਨਾ ਦੀਆ,
ਵਰਨਾ ਹਮ ਭੀ ਦਰ ਦਰ ਪੇ ਵਸਤ ਕੀ ਤਰ੍ਹਾ ਵਿਕਤੇ।

ਭੀਤਰ ਭੇਦ ਉਰਝਿਉ ਮਨ ਰੰਗ ਰਸ,
ਛੋੜ ਚਿਤਵਨੀ ਸੰਗ ਆਪਨੇ ਪ੍ਰੀਤ ਲਗਾਇਉ ਰੇ।
 
ਇਲਹਾਮ ਜੈਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੇ ਅਰਥ ਕੂਝ ਔੋਰ ਥੇ,
ਸਮਝਨੇ ਕੀ ਕਮੀ ਥੀ ਤਬੀ ਸਵਾਲ ਬੜਤੇ ਗਏ।

ਮੁਕਦਰ ਪੇ ਇਤਬਾਰ ਕਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਅਜ਼ੀਬ ਥਾ,
ਤਮੰਨਾ ਸਭ ਕੁਝ ਪਾਨੇ ਕੀ ਬਿਖੜੇ ਰਾਸਤੋਂ ਪੇ ਲੇ ਗਈ।

ਉੱਚਾਂਈਆਂ ਦੂਰ ਸੇ ਹਰ ਕਿਸੀ ਕੋ ਬਹੁਤ ਅੱਛੀ ਲਗਤੀ ਹੈ,
ਅਕਸਰ ਸਰ ਕਰਨੇ ਮੇਂ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਆਏਂਗੀ।