ਕਿਤੇ ਉਹ ਮਹਿਫਲ ਵਿਚ ਨਾ ਆ ਜਾਣ

ਸਾਡੇ ਮਹਿਲ ਦੇ ਮਹਿੰਗੇ ਗਲੀਚੇ ਪਰਦੇ

ਵਿਛੇ ਸੁੰਦਰ ਕਾਲੀਨ ਨਾ ਖਾ ਜਾਣ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਹਰ ਵਕਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਲੋਕ ਹਿੱਤਾਂ ਦੇ ਬੇ-ਲਿਹਾਜ ਸ਼ੀਸ਼ੇ

ਕਿਤੇ ਸਾਡਾ ਅਸਲ ਚਿਹੇਰਾ ਲੋਕਾਂ ਨੁੰ ਨਾ ਦਿਖਾ ਜਾਣ



ਅਸੀਂ ਜੋ ਮਸਾਂ ਇਕਠੀ ਕੀਤੀ ਹੈ

ਸੂਰ ਵਰਗੀ ਵਾਹ ਵਾਹ ਦੀ ਚਰਬੀ

ਉਸ ਨੁੰ ਅਲੋਚਨਾ ਦੇ ਗਰਮ ਸੇਕ ਨਾਲ

ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਨਾ ਪਿਘਲਾ ਜਾਣ



ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਤਰਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕੈਚੀਆਂ ਵੀ ਹਨ

ਟੱਪ ਟੱਪ ਨਾ ਦਿਖਾਓ

ਆਪਣੇ ਆਈ ਖੁਸ਼ਾਮੰਦ ਦੀ ਉਨ੍ਹ

ਕਿਤੇ ਲਾਹ ਨਾ ਜਾਣ



ਕਲਾ ਸਿਰਫ ਲੋਕਾਂ ਲਈ

ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਆਰਾ ਹੈ

ਕਿਤੇ ਸਾਡੇ ਅਰਸ਼ੋ ਉਤਰੇ

ਚਾਪਲੂਸ ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ

ਉਹ ਥੱਪੜ ਨਾ ਟਿਕਾ ਜਾਣ



ਖੁਦ ਨੁੰ ਲਿਖਤਾਂ ਸਮੇਤ

ਬਿਰਹੋ ਦੇ ਖੋਲ ਵਿਚ ਬੰਦ ਕਰ ਲਵੋ

ਕਿਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ

ਉਹ ਰੋਹਲੇ ਬਾਣ ਨਾ ਚਲਾ ਜਾਣ



ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਕੋਲ

ਮੰਗੋ ਜੈਡ ਸੁਰਖਿਆ

ਇਹ ਹੱਡਾ ਰੋੜੀ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਹਨ

ਕਿਤੇ ਸਾਡੀਆਂ ਮੁਰਦਾ ਲਿਖਤਾਂ ਨੁੰ

ਹੱਡੀਆਂ ਸਮੇਤ ਨਾ ਚਬਾ ਜਾਣ


ਇੰਦਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕਾਲਾ ਸੰਘਿਆਂ