ਮੈਂ ਰਾਜ-ਕਵੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ
ਰਾਜਨ !
ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਲਿਖਾਂ
ਤੇਰੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ?
ਮੈਂ ਲਿਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ
ਤੇਰੇ ਰਾਜ ਦੀ ਉਸਤਤਿ ਲਈ
ਵਿਕਾਊ ਟੀ.ਵੀ. ਚੈਨਲਾਂ ਤੇ
ਗਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਝੂਠੇ ਕਸੀਦੇ !
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਿਖਣੇ
ਵੋਟਾਂ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਹੱਕ 'ਚ ਭੌਂਕਦੇ
ਬੇ-ਅਣਖੇ ਗੀਤ ,
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਟੁੱਕਰਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਪਲਦਾ ,
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਲਮ
ਤੇਰੇ ਬਾਗ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸੋਨ-ਬ੍ਰਿਖ ਨਾਲੋਂ
ਨਹੀਂ ਛਾਂਗੀ !
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਪੁਸਤਕ
ਰਿਲੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਈ
ਤੇਰੇ ਕਿਸੇ ਦਰਬਾਰੀ ਤੋਂ ,
ਮੈਂ ਕਦੇ ਕੋਈ
ਇਨਾਮ ਸਨਮਾਨ ਨਹੀਂ ਲਿਆ
ਤੇਰੇ ਕਿਸੇ ਮੰਤਰੀ - ਸੰਤਰੀ ਤੋਂ !
ਮੈਂ ਰਾਜ-ਕਵੀ ਹੋਣ ਦੀ ਗਾਲ੍ਹ
ਲੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ !
ਮੈਂ ਜੋ
ਰੋਜ਼ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਕੁੱਟ ਖਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਮੁਜ਼ਾਹਰਾਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ,
ਮੈਂ ਜੋ ਤਸ਼ੱਦਦ ਝੱਲਦਾ ਹਾਂ
ਗੋਬਿੰਦਪੁਰੇ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਸੰਗ ,
ਮੈਂ ਜੋ ਭੁੱਖਾ ਬੈਠਾ ਹਾਂ
ਭੁੱਖ ਹੜਤਾਲ ਤੇ ਬੈਠੇ
ਵੀਰਾਂ-ਭੈਣਾਂ ਨਾਲ ,
ਮੈਂ ਹੋ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਸਕਦਾਂ
ਰਾਜ-ਕਵੀ ?
ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਰਦ
ਸ਼ਬਦਾਂ 'ਚ ਬਿਆਨਣ ਦੀ
ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਮੈਂ
ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਾਲ 'ਚ ਰਹਾਂ ,
ਮਹਿਲਾਂ ਵੱਲ ਹਸਰਤ ਭਰੀ
ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਝਾਕਾਂਗਾ ਕਦੇ ,
ਜਦ ਵੀ ਵੇਖਾਂਗਾ ਤਾਂ
ਗਹਿਰੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਹੀ ਵੇਖਾਂਗਾ !
ਮੈਂ ਰਾਜ-ਕਵੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ
ਰਾਜਨ !

ਮੈਂ ਲੋਕ-ਕਵੀ ਹਾਂ !!

ਅਮਰਦੀਪ ਸਿੰਘ

ਇਸ ਜੁਗ ਵਿਚ ਜਦ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਸਰਕਾਰੀ ਦਰਬਾਰੀ ਵਰ੍ਧ ਹਸਤ ਰੂਪੀ ਫੌੜੀਆਂ ਨਾਲ ਊਚਾ ਮਕਾਮ ਪਾਉਣ ਵੱਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,

ਇਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਫਿਲਾਸਫੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਇਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ - ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ, ਬਿੱਟੂ ਬਾਈ ਜੀ |  TFS