ਖਿਲਵਾੜ
ਵੇ ਲੋਕਾ, ਉਹ ਤੇਰੀ ਕਦਰ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਤੇ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਪਹਿਚਾਣਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਫਰਕ ਸਿਰਫ ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਚਲਣ ਦਾ ਹੈ,
ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ ਜੋ, ਉਹ ਹੱਕ ਮਾਣਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਗ਼ਰਜ਼ ਨੇ ਗਰਜਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦਿਤੀ,
ਮਿਹਨਤ ਹੈ ਈਮਾਨ ਹਿੱਕ ਤਾਣਦਾ ਨਹੀ ਹੈ।

ਡਰ ਤਾਂ ਮੌਤ ਦਾ ਉਹ ਸੱਭ ਨੂੰ ਆਉਣੀ ਹੈ,
ਬੇਹਿਰਸ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਾਣਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਨਿਵਾਲੇ ਖੋਹ ਮੂੰਹ 'ਚੋਂ ਕਰਨ ਫਿਰ ਮਖੌਲਾਂ,
ਲਾਲੋ ਨਾ ਜਾਣੇ ਕੰਮ ਈਮਾਨ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਕੌਣ ਆਵੇ ਅਰਸ਼ ਤੋ ਝੋਲੀ ਪਾਵੇ ਹੱਕ ਤੇਰੇ,
ਜੇ ਕੋਈ ਕਰਦੈ ਕੋਈ ਪਹਿਚਾਣਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਬਹੁਤ ਹੀ ਗੇਹਿਰਾਈ ਭਰਭੂਰ ਰਚਨਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ .
ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਕਲਮ ਦੇ ਧਨੀ ਹੋ ਗੁਰਮੀਤ ਜੀ .
ਐਦਾਂ ਹੀ ਸੋਹਣਿਆ ਰਚਨਾਵਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਝੋਲੀ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹੋ
ਜੀਓ

ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ

ਨਫ਼ੀਸ, ਉੱਤਮ, ਬੇਹਤਰੀਨ ...ਸ਼ਬਦ ਘੱਟ ਪੈ ਰਹੇ ਨੇ ਸਰ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਡੂੰਘੇ ਅਰਥਾਂ ਵਾਲੀ ਰਚਨਾ, ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲੲੀ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜੀ ।

ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਸੰਦੀਪ ਜੀ