ਦਿਲ ੲਿਹ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ,
ਕੌੲੀ ਚਲਾ ਜੋ ਗਿਅਾ ਸੀ,
ਫਿਰ ਤੁਪਕਾ-੨ ਹੰਝੂ ਸੀ ਡਿੱਗੇ,
ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸੀ ਹੋਈ ਜਮੀਨ।

ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਦੀ ਖਬਰ ਵੀ,
ਅੰਬਰ ਵੀ ਪੁੱਜ ਗਈ ਸ਼ਾੲਿਦ।
ਜੋ ਚੰਨ ਰੌਸ਼ਨ ਸੀ ਕਲ ਤਕ,
ਅੱਜ ੳੁਹ ਵੀ ਲੱਗੇ ਗਮਗੀਨ।

ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਗੂੜੇ ਪਰਦੇ,
ਕੌਸ਼ਿਸ਼ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕਰਦੇ,
ਪਰ ਚਾਨਣੀ ਦੇ ਵਿਲਾਪ ਅੱਗੇ,
ਜਾਪਣ ੳੁਹ ਸਭ ਮਹੀਨ।

ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਤਨਹਾੲੀ ਦੇ,
ਨਾਲ ਹੈ ੲਿੱਕ ਸੱਚੀ ਬੇ-ਵਫਾੲੀ।
ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਬਿਰਹੋ
ਦੇ ਰਾਗ ਵਿੱਚ ਮਲੀਨ।

ੲਿਹ ਸਿੱਲਾ ਜਿਹਾ ਚੰਨ ਤਾਂ,
ਹੈ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ।
ਪਰ ਹੋਲੀ-੨ ੲਿਹ ਵੀ ਹੋਇਆ,
ਦੁੱਖ ਲਕੌਣ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੀਨ।

ਪਰ ੲਿਸ ਆਸ਼ਕ ਦੇ ਭੌਗ ਤੇ,
ੳੁਸ ਸ਼ਗਨਾਂ ਵਾਲੇ ਦਿਨ,
ਫਿਰ ਨਬੇੜੇ ਹੋਣੇ ੳੁੱਥੇ ਸਭ,
'ਸੌਝੀ' ਨੂੰ ਹੈ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ।

Good one Sandeep Ji !

Keep writing in the service of Punjabi ਮਾਂ ਬੋਲੀ !

GodBless !

ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਸਕਿਸਮਤ ਸਮਝਾਂਗਾ ਜੇ ਕਰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬੌਲੀ ਲੲੀ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਿਆ।ਕੌਸ਼ਿਸ਼ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ ਜੀ।ਸ਼ੁਕਰੀਅਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧਾਉਣ ਲਈ।

ਕੋਈ ਚਲਾ ਜੋ ਗਿਆ ਸੀ

 

ਦਿਲ ਇਹ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ,

ਕੋਈ  ਚਲਾ ਜੋ ਗਿਆ  ਸੀ,

ਫਿਰ ਤੁਪਕਾ-੨ ਹੰਝੂ ਸੀ ਡਿੱਗੇ,

ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸੀ ਹੋਈ ਜਮੀਨ।

 

ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਦੀ ਖਬਰ ਵੀ,

ਅੰਬਰ ਵੀ ਪੁੱਜ ਗਈ ਸਾਇਦ ।

ਜੋ ਚੰਨ ਰੌਸ਼ਨ ਸੀ ਕਲ ਤਕ,

ਅੱਜ ਉਹ ਵੀ ਲੱਗੇ ਗਮਗੀਨ।

 

No words veer,.............speechless,..............superbly written heart feelings..................jeo dost,.........duawaan aap g lai.

For hearty appreciation and motivation.

Bhauut sohna sandeep g main samaj sakda isde piche da dard

Nahi g eh pehla valj hai...oh v preparation ch hai