ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਸੀ ਦਸਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਜੀਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ.
ਕੁਛ ਬੋਲਣਾ ਜਾ ਦਸਣਾ, ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ.
ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਹੀ ਡਰ ਸੀ, ਹਰ ਸ਼ੇ ਸੀ ਬੜੀ ਅਨੋਉਖੀ,
ਕੁੱਲ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਲਗਦੀ, ਇੱਕ ਮੈਨੂੰ ਮਾਂ ਦੀ ਗੋਦੀ,
ਓਹਨੇ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਰਖਿਆ, ਉਠਣਾ ਬੇਹਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ.
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸਿਆ,ਧਰਤੀ ਤੇ ਪੈਰ ਪਾਉਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ.
ਜਦ ਤੁਰਨਾ ਮੈਂ ਸੀ ਸਿਖਿਆ, ਹਰ ਕਦਮ ਤੇ ਮੈਂ ਸੀ ਡਿਗਿਆ,
ਮੇਰੇ ਸੱਟ ਸੀ ਭਾਵੇ ਲਗਦੀ, ਫੱਟ ਮਾਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਵਜਿਆ,
ਓਹਨੇ ਸੀਨੇ ਲਾ ਕੇ ਰਖਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਦੁਖ ਸਹਿਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ,
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਤਾ ਦੁਖ ਕਹਿਣਾ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ.
ਫਿਰ ਮੈਂ ਸਕੂਲੇ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਹੱਸਿਆ ਲੜਿਆ,
ਬਾਪੂ ਨੇ ਕੰਨੋ ਫੜਿਆ , ਜਦ ਕੰਮ ਕੋਈ ਪੁਠਾ ਕਰਿਆ,
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਸੀ ਛੁਡਾਇਆ, ਮੈਂ ਕੁੱਟ ਖਾਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਚੋਹਂਦਾ.
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਸਚ ਕਹਿਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਆਓਂਦਾ.
ਅੱਜ ਮਾਂ ਤੋਂ ਨੇੜੇ ਹੋ ਗਏ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਬੜੇ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤੇ,
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਅਖ ਦੇ ਹੰਝੂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਓਂ ਕਦੇ ਨੀ ਦਿਸਦੇ.
ਜੇਹੜੀ ਮਾਂ ਨੇ ਸਬ ਕੁਛ ਸੀ ਦਸਿਆ ਅੱਜ ਮੈਂ ਓਹਨੁ ਹੀ ਭੁਲਾਇਆ,
ਮੇਰੇ ਬੱਚਿਆ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸਿਆ ਕੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸੀ ਕਿੰਨਾ ਸਤਾਇਆ...
ਓਹ ਅੱਜ ਚੁਪ ਚਾਪ ਕੋਨੇ ਬੇਠੀ, ਮੈਂ ਓਹਨੁ ਬਾਲੋਣਾ ਵੀ ਨਾ ਚੁਹਂਦਾ,
ਹੁਣ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪੁਛਣਾ, ਅੱਜ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਸਬ ਕੁਛ ਆਓਂਦਾ....
ਮਾਂ ਜਿਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਬ ਕੁਛ ਸਿਖਾਇਆ ਅਸੀਂ ਓਸਨੂ ਹੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ...
ਮਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ...Please
|
