ਪਤੱਲ ਚੱਟਕੇ ਮੈਂ ਢਿੱਡ ਭਰ ਲੈਦੀਂ।
ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਰੁੱਖ ਥੱਲੇ ਜਾ ਪੈਂਦੀਂ।
ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਮਾਂ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਹੋਣੀ,
ਵੇਖ ਐਲਾਦ ਅੱਖੀਆਂ ਭਰ ਲੈਦੀਂ।
ਘਰ ਵਿੱਚ ਲਾਡ ਲਡਾਏ ਜਿਹਨੂੰ,
ਰਾਤੀਂ ਸਿਵਿਆ ਚ  ਜਾ ਬਹਿੰਦੀ।
ਕੰਚਨ ਵਰਗੀ ਕਿੰਝ ਪੱਥਰ ਹੋਈ,
ਸੁਰਤ ਅੱਜੇ ਔਲਾਦ ਚ ਰਹਿੰਦੀ।
ਮੈਂ ਔਰਤ ਮੇਰਾ ਧਰਮ ਹੈ ਸਹਿਣਾ,
ਤਾਂਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਧਰਤ ਹੈ ਕਹਿੰਦੀ।
ਮੈਂ ਪੀੜਾ ਤੂੰ ਸੁੱਖ ਸਕੂਨ ਚ ਵੱਸੇਂ
ਤਾਂਹੀ ਪਾਗ਼ਲ ਦੁਨੀਆ ਕਹਿੰਦੀ।,

ਤੇਰੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਾ ਮੈਂ ਪਹਿਚਾਨ ਲਈ।.........ਕਵੀ ਅਤੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ