ਤੈਨੂੰ ਬੈਠ ਇਕੱਲੀ ਯਾਦ ਕਰਾਂ ਵੇ,
ਦੱਸ ਮਿੱਟੀ ਕਿਦਾਂ ਸ਼ਾਦ ਕਰਾਂ ਵੇ,
ਜੋਗਣ ਜਿੰਦ ਬਰਬਾਦ ਕਰਾਂ ਵੇ,
ਵੇ ਮੰਨ ਮੇਰੀ ਮੈਂ ਹਾਮੀ ਭਰਾਂ ਵੇ,
ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਰਾਖ ਕੀ ਕਰਨਾ।
ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਮੇਰਾ ਸਿਦਕ ਹੈ ਜਰਨਾ।

ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਹੰਝੂ ਰੋਕੇ,
ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂ ਕਿਉਂ ਲੈਂਦਾਂ ਏ ਹਉਕੇ,
ਜਿੰਦ ਵਿਯੋਗਣ ਮਿਲਣ ਲਈ ਭੌਂਕੇ
ਮਹਿਫਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਾਤੋਂ ਟੋਕੇ,
ਖੱਟ ਬਦਨਾਮੀਂ ਨਿੱਤ ਕੀ ਮਰਨਾ।
ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਮੇਰਾ ਸਿਦਕ ਹੈ ਜਰਨਾ।

ਜੀਉਣ ਜੋਗਿਆ ਬੋਹੜ ਰਕੀਬਾ,
ਵੇ ਛੁੱਪ ਛੁੱਪ ਕਾਤੋਂ ਲੁੱਟੇਂ ਨਸੀਬਾ,
ਰੂਹ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਕਰ ਬਦਨਸੀਬਾ,
ਚਾਹਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੁੱਖ ਦਸੀ ਦਾ,
ਪ੍ਰਛਾਂਈਆਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀ ਕਰਨਾ।
ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਮੇਰਾ ਸਿਦਕ ਹੈ ਜਰਨਾ।

Boht vadiya gurmit ji.dharti da jerra jehri sab kuj sehndi te sanu apni god andar smai bethi hai.great poem.thanks for sharing

ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ

very well written,...............sir g

 

ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਰਚਨਾ ਗੁਰਮੀਤ ਬਾਈ ਜੀ - ਮੈਟਰ, ਮੀਟਰ, ਵਿਹਵਾਰਕਿਤਾ ਅਤੇ ਫਲਸਫੇ ਪੱਖੋਂ |

ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ |

 

ਜਗਜੀਤ ਜੀ ..ਕੀਮਤੀ ਵਕਤ ਕੱਢ ਕੇ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਦੀ ਮੇਹਰਬਾਨੀ