ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਹੀ ਨੀ  ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਦੀ  ਖੁਮਾਰੀ ਏ

ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵੀ ਅੰਦਰ ਤਕ ਸੋਚ ਉਸਦੀ ਨੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀ ਏ

ਮੇਰੇ ਤੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾ ਦੇ ਭਾਵ ਦਾ ਹੈ ਮੀਂਹ ਵਾਰ ਜਾਂਦਾ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਯਾਦ ਵਿਚ  ਮੈਂ ਉਹ ਹਸੀਂ ਤਸਵੀਰ ਚਿਤਾਰੀ ਏ

ਹਵਾ ਵਿਚ ਚਾਲ ਤੇਰੀ ਸੂਰਜ 'ਚ ਲੋਅ ਤੇਰੀ ਵਸੀ ਹੋਈ
ਮੰਗੀ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਹਰ ਇੱਕ ਹੀ ਅਦਾ ਉਸ ਤੋਂ ਉਧਾਰੀ ਏ

ਕਿੰਨੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਿਬਾਂਦੀ ਪਰ ਕਦੇ ਥਕਦੀ ਨ ਜੀਵਨ ਵਿਚ
ਕਦੇ ਮਾਤਾ ਕਦੇ ਭਾਬੀ ਕਿਸੇ ਘਰ ਦੀ ਦੁਲਾਰੀ ਏ  

ਮਿਲੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਕੂਂ ਰਸ ਜਾਂਦੀ ਸਭ ਦੀ ਆਤਮਾ ਅੰਦਰ  
ਸਿਖਾ ਜਾਂਦੀ ਬੜਾ ਕੁਝ ਜੇ ਨਜ਼ਮ ਹੋਵੇ ਮਿਆਰੀ ਏ

ਕਮੀ ਕੀ ਹੈ ਬਰਾਬਰ ਖੜਦੀ ਮੋਡੇ ਨਾਲ ਮੋਡੇ ਜੋੜ
ਕਹੀਏ ਕਿਉਂ ਕੀ ਉਹ ਅਬਲਾ ਏ ਤੇ ਉਹ ਇਕ ਬੀਚਾਰੀ ਏ

ਕੀ ਜਿਤਣਾ ਇਸ ਨੇ ਬਾਹਰ ਵਾਲਿਆ ਕੋਲੋ ਉਏ ਲੋਕੋ
ਇਹ ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਤਾਂ ਪੁਤ ਆਪ੍ਣੇਆ ਕੋਲੋ ਹਾਰੀ ਏ

ਨਹੀਂ ਛਡਦੇ ਨੇ ਪੈੜਾਂ ਤੇ ਨ ਹੀ ਇਹ ਰਾਹ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਜਹਾਂ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖੇ ਅੰਬਰੀ ਭਰੀ ਜਿਸ ਵੀ ਉਡਾਰੀ ਏ

-A

ਇਸ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਾਧਾਰਨ ਪਾਠਕ ਦੀ ਨਜ਼ਰੇ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਰਵਾਨਗੀ ਦੀ ਘਾਟ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ।

ਅਰਿੰਦਰ ਵੀਰ ਆਪ ਜੀ ਦੀ ਇਹ ਰਚਨਾ ਆਪ ਦੇ ਮਿਆਰ ਤੋਂ ਕੁਝ ਹੇਠਲੇ ਪਧਰ ਦੀ ਏ .....ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਹੋਰ ਵੀ ਆ ....ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਇੱਕ ਵਖਰੀ ਸੋਚ ਤੇ ਅੰਦਾਜ ਨਾਲ ਲਿਖੀਆਂ ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਸਾਡਾ ਸੁਆਦ ਵੀ ਹੁਣ ਜਰਾ ਉਚੇ ਦਰਜੇ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ......ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਹਰ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਚ ਅਸੀਂ ਓਹੀ ਰੰਗ, ਰੂਪ ਤੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਦੀ ਝਾਕ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ......ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਕਮੀ ਹੋ ਗਈ ਸਰ ਜੀ ......ਤੁਹਾਡੀ ਸੋਚ ਤੇ ਸ਼ਬਦ ਚੋਣ ਬ ਕਮਾਲ ਹੁੰਦੀ ਏ ....ਜਿਸਦੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਕਾਇਲ ਹਾਂ ......

ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਸਾਂਝਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਜੀ 

Shukriaa, I'll keep your suggestions in mind in the future and will try to write better.

@Sharanpreet, yes, in a ghazal the shayers are independent and complete in themselves and a sheyar can be different from the remaining ones.