Home
|
Member Home
|
Friends
|
All Members
|
Add to Bookmarks
Sign Up
|
Login
Home
Community
Punjab
Gallery
About us
Privacy Policy
Punjabi Literature
View Forum
Create New Topic
ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ
Home
>
Communities
>
Punjabi Literature
>
Forum
> messages
Harmail Preet
Posts:
97
Gender:
Male
Joined:
30/Aug/2009
Location:
ਜੈਤੋ
View All Topics by Harmail Preet
View All Posts by Harmail Preet
ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ
ਬਦਲਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ
ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਬੜਾ ਮਾਣ ਆਦਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਰਮੋ ਖਾਤਰ ਸੂਟ ਤੇ ਕਦੀ ਪਾਲ ਵਾਸਤੇ ਬੂਟ। ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਨੂੰ ਉਹਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਲੱਭ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਮਹਿੰਦਰ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ 'ਤੇ ਬਿਠਾਈ ਰੱਖਦੇ।
ਪਰ ਅੱਜ ਮਹਿੰਦਰ ਦਾ ਆਉਣਾ ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਨੂੰ ਕੌੜੇ ਅੱਕ ਵਾਂਗ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸਾਰਾ ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਉਹਦੇ ਦੁਆਲੇ ਜੁੜੇ ਕੇ ਨਹੀਂ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਕਿਉਂ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬਿਮਾਰ ਪਤਨੀ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਲਈ 10 ਕੁ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਉਧਾਰ ਮੰਗੇ ਸਨ।
ਉਹਦਾ ਆਉਣਾ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿੱਥੇ ਰੱਬੀ ਰਹਿਮਤ ਵਾਂਗੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ, ਅੱਜ ਸਭ ਨੂੰ ਕੰਡੇ ਵਾਂਗ ਚੁੱਭ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਬੈਠਕ 'ਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣੀ ਬੀਮਾਰ ਪਤਨੀ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਟੱਬਰ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਮੂਹਰੇ ਬੈਠਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਢੁੱਕਵਾਂ 'ਜਵਾਬ' ਘੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਅਸਲੀ ਜੀਵਨ
ਕੋਈ ਸ਼ਰਾਬੀ ਨਾਲੀ ਵਿਚ ਡਿੱਗਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਤਨ 'ਤੇ ਪਹਿਨਿਆ ਪੈਂਟ ਕੋਟ ਤੇ ਪੈਰੀਂ ਲਿਸ਼ਕਦੇ ਬੂਟ ਦੱਸ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਘਰੋਂ ਹੈ। ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ।
ਉਸ ਸਖ਼ਸ਼ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਪਥਰਾ ਗਿਆ ਹੋਵਾਂ। ਬੁੱਤ ਬਣਿਆਂ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਡਾ. ਬਰਾੜ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਛੁਡਾਉਣ ਦਾ ਕਲੀਨਿਕ ਸੀ।
ਦਹਿਸ਼ਤ
ਜੰਗਲ ਦੇ ਦੋ ਚੀਤੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਕਾਫੀ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲੇ। ਇਕ ਚੀਤੇ ਨੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, ' ਹੁਣ ਤੂੰ ਕਦੇ ਮਾਨਵੀ ਵਾਦੀਆਂ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਹੁਣ ਆਦਮੀਆਂ ਦਾ ਮਾਸ ਖਾਣਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ?'
'ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਲਗਦੈ ਭਰਾਵਾਂ, ਪਰ....!' ਦੂਜੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਹਉਕਾ ਲੈ ਕੇ ਕਿਹਾ।
'ਫੇਰ ਜਾਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?' ਪਹਿਲੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ।
'ਭਰਾਵਾ ! ਓਥੇ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ।' ਦੂਜੇ ਚੀਤੇ ਦਾ ਗਲਾ ਭਰ ਆਇਆ।
'ਪਰ ਕਿਉਂ...?' ਪਹਿਲੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਦੂਜੇ ਦੇ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਪੁੱਛਿਆ।
'ਓਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕ ਤਾਂ ਬਈ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਖੂੰ-ਖਾਰ ਹੋ ਗਏ ਨੇ। ਉਹ ਤਾਂ ਆਪ ਈ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਖਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।' ਦੂਜੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਲਿਆ।
ਫ਼ਰਕ
''ਤੂੰ ਕੁਝ ਸੁਣਿਐਂ?'' ਟਾਹਲੀ 'ਤੇ ਬੈਠੀ ਕਬੂਤਰੀ ਨੇ ਮੈਨਾ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ।
''ਨਹੀਂ ਤਾਂ..।'' ਮੈਨਾ ਨੇ ਸਵਾਲੀਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਕਿਹਾ।
''ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਜੰਗਲ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਕਾਵਾਂ ਨੇ ਘੁੱਗੀਆਂ ਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਤੀਲਾ-ਤੀਲਾ ਕਰ ਸੁੱਟੇ।'' ਕਬੂਤਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ।
''ਘੁੱਗੀਆ ਨੇ ਵੀ ਆਂਹਦੇ ਪੱਛਮ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਕਾਵਾਂ ਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਆਂਡੇ ਭੰਨ ਦਿਤੇ ਨੇ।'' ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਬੁਲਬੁਲ ਬੋਲੀ।
''ਨਾ ! ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦੀਆਂ ਉਹ, ਚੁੱਪ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀਆਂ!'' ਕਬੂਤਰੀ ਘੁੱਗੀਆਂ ਦੀ ਹਿਮਾਇਤ 'ਤੇ ਸੀ।
''ਅੜੀਏ ! ਫੇਰ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚ ਫਰਕ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਾ ਹੋਇਆ ਨਾ!'' ਮੈਲਾ ਏਨਾ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਗਈ।
ਬਦਲਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ
ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਬੜਾ ਮਾਣ ਆਦਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਰਮੋ ਖਾਤਰ ਸੂਟ ਤੇ ਕਦੀ ਪਾਲ ਵਾਸਤੇ ਬੂਟ। ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਨੂੰ ਉਹਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਲੱਭ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਮਹਿੰਦਰ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ 'ਤੇ ਬਿਠਾਈ ਰੱਖਦੇ।
ਪਰ ਅੱਜ ਮਹਿੰਦਰ ਦਾ ਆਉਣਾ ਸਾਰੇ ਟੱਬਰ ਨੂੰ ਕੌੜੇ ਅੱਕ ਵਾਂਗ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸਾਰਾ ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਉਹਦੇ ਦੁਆਲੇ ਜੁੜੇ ਕੇ ਨਹੀਂ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਕਿਉਂ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬਿਮਾਰ ਪਤਨੀ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਲਈ 10 ਕੁ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਉਧਾਰ ਮੰਗੇ ਸਨ।
ਉਹਦਾ ਆਉਣਾ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿੱਥੇ ਰੱਬੀ ਰਹਿਮਤ ਵਾਂਗੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ, ਅੱਜ ਸਭ ਨੂੰ ਕੰਡੇ ਵਾਂਗ ਚੁੱਭ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਬੈਠਕ 'ਚ ਬੈਠਾ ਆਪਣੀ ਬੀਮਾਰ ਪਤਨੀ ਦੇ ਇਲਾਜ਼ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਟੱਬਰ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਮੂਹਰੇ ਬੈਠਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਢੁੱਕਵਾਂ 'ਜਵਾਬ' ਘੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਅਸਲੀ ਜੀਵਨ
ਕੋਈ ਸ਼ਰਾਬੀ ਨਾਲੀ ਵਿਚ ਡਿੱਗਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਤਨ 'ਤੇ ਪਹਿਨਿਆ ਪੈਂਟ ਕੋਟ ਤੇ ਪੈਰੀਂ ਲਿਸ਼ਕਦੇ ਬੂਟ ਦੱਸ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਘਰੋਂ ਹੈ। ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਠਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ।
ਉਸ ਸਖ਼ਸ਼ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਪਥਰਾ ਗਿਆ ਹੋਵਾਂ। ਬੁੱਤ ਬਣਿਆਂ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਡਾ. ਬਰਾੜ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਛੁਡਾਉਣ ਦਾ ਕਲੀਨਿਕ ਸੀ।
ਦਹਿਸ਼ਤ
ਜੰਗਲ ਦੇ ਦੋ ਚੀਤੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਕਾਫੀ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲੇ। ਇਕ ਚੀਤੇ ਨੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, ' ਹੁਣ ਤੂੰ ਕਦੇ ਮਾਨਵੀ ਵਾਦੀਆਂ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਹੁਣ ਆਦਮੀਆਂ ਦਾ ਮਾਸ ਖਾਣਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ?'
'ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਲਗਦੈ ਭਰਾਵਾਂ, ਪਰ....!' ਦੂਜੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਹਉਕਾ ਲੈ ਕੇ ਕਿਹਾ।
'ਫੇਰ ਜਾਂਦਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?' ਪਹਿਲੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ।
'ਭਰਾਵਾ ! ਓਥੇ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ।' ਦੂਜੇ ਚੀਤੇ ਦਾ ਗਲਾ ਭਰ ਆਇਆ।
'ਪਰ ਕਿਉਂ...?' ਪਹਿਲੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਦੂਜੇ ਦੇ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਪੁੱਛਿਆ।
'ਓਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕ ਤਾਂ ਬਈ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਖੂੰ-ਖਾਰ ਹੋ ਗਏ ਨੇ। ਉਹ ਤਾਂ ਆਪ ਈ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਖਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।' ਦੂਜੇ ਚੀਤੇ ਨੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਲਿਆ।
ਫ਼ਰਕ
''ਤੂੰ ਕੁਝ ਸੁਣਿਐਂ?'' ਟਾਹਲੀ 'ਤੇ ਬੈਠੀ ਕਬੂਤਰੀ ਨੇ ਮੈਨਾ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ।
''ਨਹੀਂ ਤਾਂ..।'' ਮੈਨਾ ਨੇ ਸਵਾਲੀਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਕਿਹਾ।
''ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਜੰਗਲ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਕਾਵਾਂ ਨੇ ਘੁੱਗੀਆਂ ਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਤੀਲਾ-ਤੀਲਾ ਕਰ ਸੁੱਟੇ।'' ਕਬੂਤਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ।
''ਘੁੱਗੀਆ ਨੇ ਵੀ ਆਂਹਦੇ ਪੱਛਮ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਕਾਵਾਂ ਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਆਂਡੇ ਭੰਨ ਦਿਤੇ ਨੇ।'' ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਬੁਲਬੁਲ ਬੋਲੀ।
''ਨਾ ! ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦੀਆਂ ਉਹ, ਚੁੱਪ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀਆਂ!'' ਕਬੂਤਰੀ ਘੁੱਗੀਆਂ ਦੀ ਹਿਮਾਇਤ 'ਤੇ ਸੀ।
''ਅੜੀਏ ! ਫੇਰ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚ ਫਰਕ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਾ ਹੋਇਆ ਨਾ!'' ਮੈਲਾ ਏਨਾ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਗਈ।
Yoy may enter
30000
more characters.
07 Sep 2009
Amrinder
Posts:
4137
Gender:
Male
Joined:
01/Jul/2008
Location:
Chandigarh
View All Topics by Amrinder
View All Posts by Amrinder
bahut wadhiya 22 g....
chaare minni kahaniya bahut wadhiya ne..
thanks for sharing it here..!!
bahut wadhiya 22 g....
chaare minni kahaniya bahut wadhiya ne..
thanks for sharing it here..!!
Yoy may enter
30000
more characters.
07 Sep 2009
gurpreet
Posts:
52
Gender:
Female
Joined:
26/Jul/2009
Location:
Canada
View All Topics by gurpreet
View All Posts by gurpreet
bhut vadia ji
thanks for sharing
bhut vadia ji
thanks for sharing
Yoy may enter
30000
more characters.
07 Sep 2009
ਅਮਨਦੀਪ
Posts:
1262
Gender:
Female
Joined:
15/Mar/2009
Location:
Patiala
View All Topics by ਅਮਨਦੀਪ
View All Posts by ਅਮਨਦੀਪ
very nice indeed.......looking forward to more......thanx for sharing g
very nice indeed.......looking forward to more......thanx for sharing g
Yoy may enter
30000
more characters.
07 Sep 2009
Punjabizm
Home
Community
Punjab
Gallery
About us
Privacy Policy
Stay in Touch
Contact Us
Facebook
/
Twitter
Site Statistics
Site Visit Counter:
93350724
Registered Users:
7978
Find us on Facebook
Copyright © 2009 - punjabizm.com & kosey chanan sathh
Developed By:
Amrinder Singh