ਨਾਸਮਝ
ਵਿਫ਼ਲ ਸੀ ਬਾਤ ਪੇ ਤੂਨੇ ਬਵਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦੀਆ।
ਈਮਾਨ ਕੀ ਖਾਤਰ ਜਬ ਉਸਨੇ ਕਲਮ ਸਰ ਦੀਆ।
ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਦੇਖਤੇ ਵੁਹ ਗੈਰੋਂ ਸੇ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਏ ਏਦਾਂ
ਇਲਜ਼ਾਮ ਚਾਹੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਿੰਜ਼ਰੇ ਪੇ ਧਰ ਦੀਆ।
ਉਸ ਨਾਖੁਦਾ ਨੇ ਏਕ ਬਾਰ ਭੀ ਸੋਚਾ ਨਾ ਮੇਰੇ ਲੀਏ,
ਹਮ ਨਾਸਮਝ ਥੇ ਸੱਭ ਕੁਛ ਨਿਸ਼ਾਵਰ ਕਰ ਦੀਆ।
ਆਖਰ ਵੁਹ ਪੈਗ਼ਾਮ ਹਮ ਨੇ ਲਹਿਰੋਂ ਸੇ ਸੁਨ ਲੀਆ,
ਮਿਲ ਕਰ ਜਿਸਨੇ ਬੂੰਦ ਸੇ ਖੁਦ ਕੋ ਸਾਗਰ ਕੀਆ।