ਪੱਤੋਂ ਪੇ ਲਿਖ ਕਰ ਨਾਮ ਰਾਹੋਂ ਮੇਂ ਖਿਲਾਰ ਦੂੰ।
ਛੁਹੇ  ਗਰ ਪਾਉਂ ਤੇਰਾ ਮੈਂ ਜੀਵਨ ਸਵਾਰ ਲੂੰ।
ਪੁਛਤੇ ਲੋਗ ਪਤਾ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਸੇ ਜੋੜ ਦੇਂ,
ਅਬ ਤਖਤੀ ਏ ਦੀਵਾਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਉਤਾਰ ਦੂੰ।
ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਏਂ ਰਾਹਗ਼ੀਰ ਪਾਉਂ ਸੇ ਮਸਲ ਕਰ,
ਸੁੰਨ ਕਰ ਲੂੰ ਸਰੀਰ ,ਤੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਖਲ੍ਹਾਰ ਦੂੰ।
ਪਹਿਚਾਨ ਕਾ ਅਬ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਮਤਲਵ,
ਆਇਨੇ ਕੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇਰੇ ਸੇ ਸੂਰਤ ਨਿਖਾਰ ਲੂੰ।
ਮਕਸਦ ਗਰ ਖਾਕ ਹੋਨਾ ਹਉਂ ਕੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ,
ਨਦਰ ਤੇਰੀ ਮੇਂ ਸਭ  ਕੁਝ, ਕਰ ਨਿਸਾਰ ਦੂੰ।

Nice one Sir jee....Thanks for sharing

ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਜੀ..

ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ ਹੈ,
ਮਾਰੂਥੱਲ ਦੀ ਮਿ੍ਗਤਿ੍ਸ਼ਨਾ,
ਪ੍ਰਛਾਵੇਂ ਕਿੱਕਰਾਂ ਮਲ਼ਿਆਂ ਦੇ,
ਪਿਆਸੇ ਭੱਟਕਦੇ ਹਿਰਨਾਂ।............ਬਹੁਤ..ਧੰਨਵਾਦ ...ਜੀ.