ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਸੋਹਣਾ ਸਮਾਜ ਸੀ ਵਸਾਇਆ,
ਕਲਯੁਗ ਨੇ ਕਰ ਕੇ ਵਾਰ ਪਲਟ ਦਿਤੀ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਕਾਇਆ|
ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਵੀ ਕੁਰੀਤੀਆ ਤੇ ਮਾੜੇ ਕੰਮ ਦੂਰ ਸੀ ਭਜਾਏ,
ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋ ਸੱਭ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜ ਆਏ |
ਸਮਾਜ ਤੇ ਕਬਜਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇੰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੀ ਹੋੜ ,
ਮੇਰੇ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰ ਆਉਣ ਦੀ ਹੈ ਲੋੜ |

 ਤੁਸੀ ੨੦ ਰੁਪਏ ਦਾ ਭੋਜਨ ਸ਼ਕਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਸੱਚਾ ਸੋਦਾ,
ਠੱਗੀ ਕਰਕੇ ਹਿਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੁਹਾਡਾ ਲਾਇਆ ਪੋਦਾ |
ਹੁਣ ਦੁਨਿਆ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਤੇ ਝੂਠ ਬਣ ਗਏ ਸਮਰਾਟ,
ਸੱਚ ਨਾਲ ਖੜਨ ਤੇ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਹੋਗੀ ਬਹੁਤ ਘਾਟ|
ਮਾਇਆ ਹੈ ਯਾਦ ਪਰ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆ ਦੀ ਥੋੜ,
ਮੇਰੇ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰ ਆਉਣ ਦੀ  ਹੈ ਲੋੜ |

ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਵਹਿਮਾ ਤੋ ਛੁਟਕਾਰਾ ਸੀ ਦਿਵਾਇਆ ,
ਉਨਾ ਨੇ ਹੁਣ ਫਿਰ ਆ ਕੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਘੇਰਾ ਪਾਇਆ |
ਵਹਿਮਾ ਵਿਚ ਪੈ ਲੋਕ ਕਰਦੇ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਜਾਦੂ ਟੂਣੇ,
ਕੋਈ ਵੀ ਨਾਂ ਦੇ ਪਾਵੇ ਇੰਨਾ ਨੂੰ ਜੱਗ ਲੁੜੀਦੇ ਹਲੂਣੇ|
ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੀ ਲੋਕ ਬਚਾਉਣੇ ਪੈਣੇ ਵਹਿਮ ਦਾ ਭਾਡਾ ਤੋੜ ,
ਮੇਰੇ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰ ਆਉਣ ਦੀ ਹੈ ਲੋੜ |

ਤੇਰਾ ਤੇਰਾ ਤੋਲ ਜਿਸ ਬਦੀ ਨੂੰ ਸੀ ਦੂਰ ਧਕੇਲਿਆ ,
ਹੁਣ ਉਸੇ ਨੇ ਫਿਰ ਆ ਕੇ ਨੇਕੀ ਉਤੇ ਧਾਵਾ ਬੋਲਿਆ |
ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਰਤ,ਕਰਨ ਚੋਰੀ,ਠੱਗੀ ਲੋਕ ਪਏ ਪੁੱਠੇ ਰਾਹ,
ਮਾੜੇ ਰਸਤੇ ਪੈ ਕੇ ਸੱਭ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਰਹੇ ਨੇ ਹੰਡਾ|
ਲੋਕਾ ਨੂੰ ਸਮਝਾਓ ਕੱਢ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਪਕਵਾਨ ਦਾ ਨਿਚੋੜ,
ਮੇਰੇ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰ ਆਉਣ ਦੀ ਹੈ ਲੋੜ |

ਜੋ ਸੀ ਦੁੱਨਿਆ ਤਾਰੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਮਿੱਠੇ ਬੋਲ ਸੁਣਾ,
ਲੋਕ ਉਸੇ ਪਵਿੱਤਰ ਬਾਣੀ ਦੇ ਅਰਥ ਬੈਠੇ ਨੇ ਭੁਲਾ|
ਲੋਭ, ਮੋਹ ਤੇ ਹੰਕਾਰ ਦੀ ਹੈ ਸੱਭ ਨੇ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰੀ ,
ਦੋ ਸ਼ਬਦ ਲਿਖ ਕੇ "ਸੰਧੂ" ਜਿਹੇ ਪਾਪੀ ਹੋ ਗਏ ਹੰਕਾਰੀ |
ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣਾ ਇੰਨਾ ਦੀ ਧੋਣ ਦਿਉ ਮਰੋੜ,
ਮੇਰੇ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰ ਆਉਣ ਦੀ ਹੈ ਲੋੜ |