ਬਲਦੇ ਬਿਰਖ...

ਸਮੇਂ ਦੀ ਅਦਾਲਤ 'ਚ ਉਂਜ ਤਾਂ ਸਭ ਨਾਲ ਸੀ ਮੇਰੇ ,

ਪਰ ਮੇਰੇ ਸੱਚ ਦਾ ਕੋਈ ਗਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ |

ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਪਲਾਂ 'ਚ ਜਦ ਅਜ਼ਮਾਇਆ ਅਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ,

ਫੇਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਕਹਿਣ ਦੀ ਚਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ |

ਕੁਮਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਉਹ ਨਾਜ਼ਕ ਫੁੱਲ ਸਿਖਰ-ਦੁਪਹਿਰੇ ,

ਪਰ ਛਾਂਵਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ |

ਸਹਿਣ ਨੂੰ ਹਾਲੇ ਦੁੱਖ ਤਾਂ ਪਏ ਸੀ ਕਈ ਹੋਰ ਬਥੇਰੇ ,

ਪਰ ਇਸ ਜਿੰਦ ਕੋਲ ਬਚਿਆ ਕੋਈ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ |

ਬਲਦੇ ਬਿਰਖ , ਤਪਦੇ ਥਲ , ਸਿਸਕਦੀਆਂ ਪੌਣਾਂ ,

ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਦਮਾਂ 'ਚ ਕੋਈ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ |