ਰਾਜਿੰਦਰਜੀਤ ਜੀ ਦੇ ਗਜ਼ਲ ਸੰਗ੍ਰਹਿ 'ਸਾਵੇ ਅਕਸ' 'ਚੋਂ ਮੇਰੀ ਮਨ ਭਾਓਂਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ... 

ਖੁਦੀ ਨੂੰ ਆਸਰਾ ਦਿੱਤਾ ਬੇਗਾਨੀ ਆਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ...

ਮੈਂ ਅਥਰੂ ਪੂੰਝ ਚੁੱਕਾ ਸਾਂ ਤੇਰੇ ਧਰਵਾਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ...

ਨਦੀ ਉਛਲੇ ਬਹੁਤ, ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਡਰਦਾ ਹਾਂ 

ਬੁਝਾ ਜਾਵੇ ਨਾ ਇਹ  ਮੈਨੂ ਹੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ...

ਤੂੰ ਹੁਣ ਭੇਜੇਂ ਜਾਂ ਅਗਲੇ ਪਲ, ਤੇਰੀ ਹਊਮੈ ਦੀ ਹੈ ਮਰਜ਼ੀ...

ਮੈਂ ਕੁੱਲ ਜੰਗਲ ਦਾ ਜਾਣੂ ਹੋ ਗਿਆ ਬਨਵਾਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ...

ਹਰੇਕ ਟੁਕੜੇ 'ਚ ਸੀ ਕੋਈ ਕਸ਼ਿਸ਼, ਕੋਈ ਤੜਪ ਐਸੀ...

ਮੈਂ ਜੁੜ ਚੁੱਕਿਆ  ਸੀ ਖੰਡਿਤ ਹੋਣ ਦੇ ਏਹਸਾਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ..

ਓਹਦੇ ਸੁਪਨੇ ਚ ਸੈਆਂ ਪਿੰਜਰੇ ਦਿਸਦੇ ਰਹੇ ਰਾਤੀਂ..

ਪਰਿੰਦਾ ਪਰ ਲੁਹਾ ਆਇਆ  ਪ੍ਰਵਾਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ..

ਤੇਰਾ ਜਾਣਾ ਜਿਵੇਂ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਦਰਦ ਹੈ ਭਾਰਾ..

ਕੁਝ ਐਸਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਰੋਣ ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ.

ਵਕ਼ਤ ਨੇ ਬੜਾ ਕੁਝ ਲਿਖਆ ਮੇਰੇ ਤਨ ਤੇ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਤੇ...

ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਪੜ ਲੈਣਾ ਮੇਰੇ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਪੇਹ੍ਲਾਂ..

 

 

bahut wadhia veer ji eda he sohna likhde raho rab sahai hove

 

Good One....tfs