ਰੋ ਰਹੀ ਹੈ ਨਜ਼ਮ
ਮੇਰੇ ਵਹਿੜੇ ਵਿਚ ਬੈਠ
ਬੇਰੁਖੀ ਦੇ ਝੂਲੇ ਤੇ
ਸ਼ਾਇਦ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ
ਦੁਲਾਰਨ ਵਾਲੇ ਹੱਥ
ਕੋਈ ਨਾਵੇ ਮਹਿਬੂਬ
ਦੇ ਗੱਲ੍ਹ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਹੋ ਗਏ

ਵਾਸਤਾ ਪਾ ਰਹੀ ਹੈ
ਅਣਜਾਣ ਆਸ਼ਕਾ ਨੂੰ
ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਹੋਣਹਾਰ
ਕਲਮਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ
ਲਿਖ ਦੋ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਕਿ ਮੈ ਹੀਰ ਤੌ ਵੀ
ਸੋਹਣੀ ਹੋ ਜਾਵਾ

ਜਦ ਕਦੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ
ਸ਼ਿਵ ਤੇ ਪਾਤਰ
ਵਾਲਾ ਨਾਮ ਸੁਣਾਵਾ
ਆਖੈ ਇੰਝ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ
ਕੁਝ ਪਲ ਹੁਣ ਹੋਰ ਹੰਡਾਵਾ

ਸ਼ਾਇਦ ੳੁਸਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ
ਭਵਿਖ ਦੇ ਜੋ ਸਫੇ ਧੁੱਖਣਗੇ
ਉਹਦੇ ਕਾਲੇ ਗਰਕ ਧੂਏ ਵਿਚ
ਕਿਤੇ ਮੈ ਅਪਣਾ
ਦਮ ਹੀ ਨਾ ਤੋੜ ਜਾਵਾ

 ਵਾਹ ,.............This is amazing,...................you are so genious writer,..............very well written this poetry,..............Punjab de 2 naamwar kalam de mahiraan da zikar vekhan nu milea is kavita wich,.........jo aapne aap wich ik misaal hai,..........ultimate words...........jeo veer..............rooh khush kar ditti,..............what a theme of this writing is,............so good to read,..........bar bar parhan nu jee kar reha hai.............Bohat gehrai hai...........Bohat khubb,..................i will say something more for the praise of this wonderful poetry,..........i will read more to feel something more about this creation.............Thanks

 

Sukhpal**

ਕਵਿਤਾ ੲਿਵੇਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਲਫਜ ਮਾਲਾ ਚ ਪਰੋਏ ਹੋਣ...ਤੇ ੲਿਸ ਵਿਚ ਦਰਿਅਾਵਾਂ ਜਿਹੀ ਰਵਾਨੀ ਹੈ...
Speechless and speckless.
Keep it going. TFS

A delicate verse. Wonderful composition having substantial core.

Bahut khoob Sanjeev Bai ji.

ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਮਾਣ ਦੇਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ
ਸੁਖਪਾਲ. ਸੰਦੀਪ ਤੇ ਜਗਜੀਤ. ਸਰ

ਨਜ਼ਮ ਦੀ ਹੀਰ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਸੋਹਣੀ ਹੋ ਜਾਣ ਦੀ ਸਧਰ ਜਗਾ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਮੂੰਹੋਂ ਬੋਲਣ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ।

 

ਸਜਦਾ ਏ ਏਸ ਕਲਮ ਨੂੰ

 

ਜਿਉਂਦੇ ਰਹੋ

ਰੱਬ ਰਾਖਾ ।।।।।