ਡੋਰ ਭੋਰ ਹੋਇਆ ਮਾਹੀਆ ਦੇਖੇ, ਤੂੰ ਕਿਹੜੀ ਲੁਤੀ ਲਾਈ |
ਸੱਸੇ ਨੀ ਬਾਰਾ ਤਾਲੀਏ, ਮੈਂ ਤੇਰਾਂ ਤਾਲੀ ਆਈ |

ਦੱਬੇ ਪੈਰ ਤੂੰ ਲੈਂਦੀ ਬਿੜਕਾਂ, ਫੱਫੇ ਕੁਟ ਤੇਰੀ ਬੋਲੀ,
ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਪਵਾ ਕੇ ਝਿੜਕਾਂ, ਲੋਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਤੈਨੂੰ ਭੋਲੀ,
ਲਾਕੇ ਕਰਦੀ ਸਦਾ ਤੂੰ ਗੱਲਾਂ, ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਨਾ ਕਾਈ...

ਮਿਠੀ ਛੁਰੀ ਜਿਹੀ ਤੇਰੀ ਬੋਲੀ, ਹਰ ਗੱਲ ਤੇ ਕਰੇ ਉਸਤਾਦੀ,
ਆ ਕੇ ਬਹਿੰਦਾ ਮਾਹੀ ਤੇਰੀ ਝੋਲੀ, ਫੇਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਮੇਰੇ ਭਾ ਦੀ,
ਨਾਲੇ ਤੂੰ ਕਰਦੀ ਹਟਜਾ ਹਟਜਾ, ਨੀ ਨਾਲੇ ਮਾਰ ਪੁਆਈ....

ਜਦ ਜਾਂਦੀ ਮੈਂ ਮਾਹੀਏ ਸੰਗ, ਤੈਨੂੰ ਮੂਲ ਨਾ ਭਾਉਦੀ,
ਮੁੜਿਆਂ ਤੋ ਕਰਵਾਉਦੀ ਜੰਗ, ਘੱੜ ਘੱੜ ਟੋਟਕੇ ਸੁਣਾਉਦੀ,
ਮਾਹੀ ਮੇਰਾ ਬਣਿਆ ਲਾਈਲੱਗ, ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਤਾਈ.....

ਕੋੜੀ ਘੁੱਟ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਭੱਰਦੀ, ਕਦੇ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਕੰਨ ਨਾ ਧੱਰਦੀ,
ਗੁਲਾਮੀ ਮੈਂ ਮਾਹੀਏ ਦੀ ਕਰਦੀ, ਮੈਨੂੰ ਲੋੜ ਹੈ ਮੇਰੇ ਵਰ ਦੀ,
‘ਜਸਬੀਰ ਸੋਹਲ’ ਜਿਹਾ ਦਿਤਾ ਮਾਹੀ, ਤੂੰ ਹੈ ਉਸਦੀ ਮਾਈ.....
ਜਸਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸੋਹਲ 26.1.2010

Bahut kaim aa sir ji..

so sweeeeeeet..

bahut wadhiya sir....

keep sharing..!!

Dhanwad Satwinder ji, Jaspreet ji te Arminder ji....

bahut wadiya. asal sachai va 

Bahut wadia likhya hai Jasbir ji!

bhut hi vadhiaa Jasvir ji .......tusi ta har nuh sass de riste di schai beaan kiti aa ..........really gud 

Dhanwad gurpreet ji, Aaftab ji te Jass ji.......