Home
|
Member Home
|
Friends
|
All Members
|
Add to Bookmarks
Sign Up
|
Login
Home
Community
Punjab
Gallery
About us
Privacy Policy
Punjabi Poetry
View Forum
Create New Topic
ਕਰਜ਼
Home
>
Communities
>
Punjabi Poetry
>
Forum
> messages
saab
Posts:
52
Gender:
Male
Joined:
07/Sep/2009
Location:
bhogpur / jalandhar
View All Topics by saab
View All Posts by saab
ਕਰਜ਼
ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਂਪਾ ਟਾਈਮ ਤੇ ਨਾ ਉੱਠਣਾ.
ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਜੇ ਲੇਟ ਦੋਸ਼ ਸਭ ਮੰਮੀ ਤੇ ਸੁੱਟਣਾ.
ਹੋ ਕੇ ਬਸ ਤਿਆਰ ਸੁਭਾ ਕਾਲ਼ਜ ਨੂੰ ਤੁਰ ਜਾਣਾ.
ਬੱਸ਼ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਭੱਜਣਾ ਕਿਤਾਂਬਾ ਘਰੇ ਹੀ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ.
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਕਰਦੇ ਉੱਡੀਕਾਂ , ਇੱਧਰ ਬੱਸ ਨੇ ਲੰਘ ਜਾਣਾ.
Aman ਦੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਬਾਂਦਰਾ ਵਾਂਗੂ ਟੰਗ ਜਾਣਾ.
ਉਹ ਵੀ ਬੱਸ ਪਿੱਛੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਖੂਬ ਭਜਾਉਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ.
ਕਾਲ਼ਜ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਟੀਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੜਨਾ.
ਬਿੱਲ ਦੇ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਲਈ ਫਿਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਨਾ.
ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਜਦੋਂ ਕੰਟੀਨ ਚ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ.
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਮੋਸੇ ਖੋਹ ਖੋਹ ਖਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ.
ਲਾਅਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਜਾਣਾ, ਜੋੜੀਆਂ ਤੇ ਕੁਮੈਂਟ ਕੱਸਣਾ.
ਵਿੱਕੀ ਦੇ ਚੁਟਕਲੇ ਸੁਣ ਕੇ ਸਭ ਨੇ ਰੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਹੱਸਣਾ.
ਘਰ ਆ ਕੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸੁੱਟਣਾ ਤੇ ਫਿਰ ਖੇਡਣ ਤੁਰ ਜਾਣਾ.
ਸ਼ਾਮ ਹੋਈ ਤੋਂ ਨਾਲੇ ਵਾਲੀ ਪੁੱਲੀ ਤੇ ਜੁੜ ਜਾਣਾ.
ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾਂ ,ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਮੱਛਰ ਲੜਦੇ ਰਹਿਣਾ.
ਇਹ ਨੀ ਸਾਲਾ ਬੈਠਣ ਦਿੰਦਾ ਮੱਛਰ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਦੇ ਰਹਿਣਾ.
ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁੰਮ ਹੋ ਜਾਣਾ ਤੇ ਕੁੱਝ ਚੇਤੇ ਹੀ ਨੀ ਕਰਨਾ.
ਰੋਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੂਰਜ਼ ਢਲਨ ਪਿੱਛੋਂ ਹੀ ਘਰ ਵੜਨਾ.
ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਟਾਈਮ ਨਾਲ ਘਰ ਆਇਆ ਕਰੋ.
ਰੋਜ਼ ਠੰਢੀ ਹੀ ਖਾਦੇਂ ਹੋ, ਰੋਟੀ ਕਦੇ ਗਰਮ ਵੀ ਖਾਇਆ ਕਰੋ.
ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਪਾ ਨਾਲ ਬਈ ਜਦੋਂ ਸੈਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਸੀ.
ਕੀ ਅੱਜ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਸੀ.
ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਦਾਦਾ ਜੀ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸੀ.
ਮੌਜਾਂ ਮਾਣੋ ਪੁੱਤਰੋ ਉਹ ਬਸ ਇਹ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ.
ਮੈਂ ਤੇ ਬਈ ਹਰ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ.
ਪਰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਕੱਪੜਿਆਂ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਲੜ ਪੈਂਦੇ ਸੀ.
Aman, raju, bila, ਹੈਪੀ ਸਭ ਮੇਰੇ ਸਹਾਰੇ ਨੇ.
ਮੇਰੇ ਇਹ ਸਭ ਭਾਈ ਮੈੰਨੂ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਪਿਆਰੇ ਨੇ.
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅੰਬਰ ਤੇ ਇਹ ਧਰੁਵ ਦੇ ਤਾਰੇ ਨੇ.
ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਦਿੱਤਾ ਪਿਆਰ ਮੈਂ ਉਸੰਨੂ ਵਿਸਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ.
ਸੱਤ ਜਨਮਾਂ ਤੱਕ ਕਰਜ਼ ਇਹ "ਸਾਬ" ਉਤਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ.
ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਂਪਾ ਟਾਈਮ ਤੇ ਨਾ ਉੱਠਣਾ.
ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਜੇ ਲੇਟ ਦੋਸ਼ ਸਭ ਮੰਮੀ ਤੇ ਸੁੱਟਣਾ.
ਹੋ ਕੇ ਬਸ ਤਿਆਰ ਸੁਭਾ ਕਾਲ਼ਜ ਨੂੰ ਤੁਰ ਜਾਣਾ.
ਬੱਸ਼ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਭੱਜਣਾ ਕਿਤਾਂਬਾ ਘਰੇ ਹੀ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ.
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਕਰਦੇ ਉੱਡੀਕਾਂ , ਇੱਧਰ ਬੱਸ ਨੇ ਲੰਘ ਜਾਣਾ.
Aman ਦੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਬਾਂਦਰਾ ਵਾਂਗੂ ਟੰਗ ਜਾਣਾ.
ਉਹ ਵੀ ਬੱਸ ਪਿੱਛੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਖੂਬ ਭਜਾਉਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ.
ਕਾਲ਼ਜ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਟੀਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੜਨਾ.
ਬਿੱਲ ਦੇ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਲਈ ਫਿਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲੜਨਾ.
ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਜਦੋਂ ਕੰਟੀਨ ਚ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ.
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਮੋਸੇ ਖੋਹ ਖੋਹ ਖਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ.
ਲਾਅਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਜਾਣਾ, ਜੋੜੀਆਂ ਤੇ ਕੁਮੈਂਟ ਕੱਸਣਾ.
ਵਿੱਕੀ ਦੇ ਚੁਟਕਲੇ ਸੁਣ ਕੇ ਸਭ ਨੇ ਰੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਹੱਸਣਾ.
ਘਰ ਆ ਕੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸੁੱਟਣਾ ਤੇ ਫਿਰ ਖੇਡਣ ਤੁਰ ਜਾਣਾ.
ਸ਼ਾਮ ਹੋਈ ਤੋਂ ਨਾਲੇ ਵਾਲੀ ਪੁੱਲੀ ਤੇ ਜੁੜ ਜਾਣਾ.
ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾਂ ,ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਮੱਛਰ ਲੜਦੇ ਰਹਿਣਾ.
ਇਹ ਨੀ ਸਾਲਾ ਬੈਠਣ ਦਿੰਦਾ ਮੱਛਰ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਦੇ ਰਹਿਣਾ.
ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁੰਮ ਹੋ ਜਾਣਾ ਤੇ ਕੁੱਝ ਚੇਤੇ ਹੀ ਨੀ ਕਰਨਾ.
ਰੋਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੂਰਜ਼ ਢਲਨ ਪਿੱਛੋਂ ਹੀ ਘਰ ਵੜਨਾ.
ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਟਾਈਮ ਨਾਲ ਘਰ ਆਇਆ ਕਰੋ.
ਰੋਜ਼ ਠੰਢੀ ਹੀ ਖਾਦੇਂ ਹੋ, ਰੋਟੀ ਕਦੇ ਗਰਮ ਵੀ ਖਾਇਆ ਕਰੋ.
ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਪਾ ਨਾਲ ਬਈ ਜਦੋਂ ਸੈਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਸੀ.
ਕੀ ਅੱਜ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਸੀ.
ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਦਾਦਾ ਜੀ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸੀ.
ਮੌਜਾਂ ਮਾਣੋ ਪੁੱਤਰੋ ਉਹ ਬਸ ਇਹ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ.
ਮੈਂ ਤੇ ਬਈ ਹਰ ਪੁੱਠੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ.
ਪਰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਕੱਪੜਿਆਂ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਲੜ ਪੈਂਦੇ ਸੀ.
Aman, raju, bila, ਹੈਪੀ ਸਭ ਮੇਰੇ ਸਹਾਰੇ ਨੇ.
ਮੇਰੇ ਇਹ ਸਭ ਭਾਈ ਮੈੰਨੂ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਪਿਆਰੇ ਨੇ.
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅੰਬਰ ਤੇ ਇਹ ਧਰੁਵ ਦੇ ਤਾਰੇ ਨੇ.
ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਦਿੱਤਾ ਪਿਆਰ ਮੈਂ ਉਸੰਨੂ ਵਿਸਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ.
ਸੱਤ ਜਨਮਾਂ ਤੱਕ ਕਰਜ਼ ਇਹ "ਸਾਬ" ਉਤਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ.
Yoy may enter
30000
more characters.
08 Sep 2009
Punjabizm
Home
Community
Punjab
Gallery
About us
Privacy Policy
Stay in Touch
Contact Us
Facebook
/
Twitter
Site Statistics
Site Visit Counter:
94204994
Registered Users:
7979
Find us on Facebook
Copyright © 2009 - punjabizm.com & kosey chanan sathh
Developed By:
Amrinder Singh