ਤੂੰ ਜੇ ਹਰ ਵਾਰ ਹੀ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਬਣਕੇ ਪੱਥਰਾਂ ਵਰਗਾ
ਤਾਂ ਉੱਤਰ ਲੱਭ ਲਵਾਂਗਾ ਮੈਂ ਵੀ ਕੋਈ ਠੋਕਰਾਂ ਵਰਗਾ

 
ਨਹੀ ਹੈ ਲੋੜ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਤੀਰਥ ਤੇ ਜਾਵਣ ਦੀ,
ਜੇ ਆਪਣਾ ਘਰ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖ ਸਕਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਘਰਾਂ ਵਰਗਾ

 
ਉੁਡਾਰੀ ਭਰ ਦਿਖਾਵਾ ਮੈਂ ਵੀ ਨੀਲ਼ੇ ਅੰਬਰਾਂ ਉੁੱਤੇ,
ਤੂੰ ਦੇਵੇਂ ਹੌਸਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜੇ ਪੰਛੀ ਦੇ ਪਰਾਂ ਵਰਗਾ

 
ਉੁਹ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਘਬਰਾਉਦਾ,
ਹੈ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ਼ ਕੁਝ ਨ ਕੁਝ ਦਫ਼ਨ ਡੂੰਘੇ ਡਰਾਂ ਵਰਗਾ
 

ਤੇਰੇ ਖ਼ਤ ਪਾੜ ਦਿੱਤੇ, ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੋੜ ਨਾ ਹੋਏ,
ਕਿ ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਧੜਕਦਾ ਹੈ ਅੱਖਰਾਂ ਵਰਗਾ

 
ਦਿਸੇ ਯਾਰਾਂ ਜਹੇ ਜਾਣੇ ਪਛਾਣੇ ਨਕਸ਼ ਕੱਲ਼ ਰਾਤੀਂ,
ਇਹ ਕੈਸਾ ਖਾਬ ਰਾਤੀਂ ਦੇਖਿਆ ਵਿਛੜੇ ਗਰਾਂ ਵਰਗਾ


ਇਹ ਕਿਸਦਾ ਚਾਅ ਜਿਹਾ ਲੁਕਿਆ ਹੈ ਤੇਰੀ ਹਰ ਗਜ਼ਲ਼ ਅੰਦਰ
ਜਦੋਂ ਪੜੀਏ ਉਦੋਂ ਕੁਝ ਛਣਕਦਾ ਹੈ ਝਾਜ਼ਰਾਂ ਵਰਗਾ

 .............................................ਨਿੰਦ​ਰ
 

ਬਹੁਤ ਖੂਬ!!ਨਿੰਦਰ,  ਖ਼ਤ 'ਪਾੜਨ ਅਤੇ ਨਾ ਰੋੜ੍ਹਨ' ਵਾਲਾ ਖਿਆਲ---ਕਮਾਲ!

ਲਿਖਦਾ ਰਹੁ ਛੋਟੇ ਵੀਰ...

ਬਹੁਤ ਦੁਆਵਾਂ... 

ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਰਚਨਾ,,,ਜੀਓ,,,

ਨਹੀ ਹੈ ਲੋੜ ਮੈਨੂ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਤੀਰਥ ਤੇ ਜਾਣ  ਦੀ '

ਕਮਾਲ ਦਾ ਸ਼ੇਅਰ ਹੈ ਨਿੰਦਰ ੨੨ ਜੀ ਖਿਆਲ ਸੋਹਣਾ ਹੈ ਲਗੇ ਰਹੋ ਬਾਸ 

ਜੀਓ  

khoobsurat rachna ninder ................bahut vdhiya.......sanjea krn lyi shukriya ......!

har vaar di tara siraaa.. jeonda reh..

bahut khoob ninder veer....har vaar di tarah amazing.....

ਹਰ ਵਾਰ ਵਾਂਗ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ...ਲਿਖਦੇ ਰਹੋ ਤੇ ਸਾਂਝਿਆਂ ਕਰਦੇ ਰਹੋ

ਹਾਂ ਬੀਏ ਨਿੰਦਰ ਵਧੀਆ ਲਿਖੀ ਆ ਗ਼ਜ਼ਲ ਪਰ ਹੋਰ ਵ ਨਿਖਰ ਲਿਯਾ ਇਸ ਚ...

ਦਿਸੇ ਯਾਰਾਂ ਜਹੇ ਜਾਣੇ ਪਛਾਣੇ ਨਕਸ਼ ਕਲ ਰਾਤੀ
ਇਹ ਕੈਸਾ ਖਾਬ ਰਾਤੀ ਦੇਖਿਆ ਵਿਛੜੇ ਗਰਾਂ ਵਰਗਾ

ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਲਿਖਿਐ