ਉਸ ਲੱਕੜ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਜਦ ਦਸਤਕ ਤੇਰੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ
ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਦਰਾਜ ਮੇਰਾ, ਕੁੱਝ ਪੁਸਤਕਾਂ ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੰਦੀ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਕਦਮਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਰ, ਪੱਥਰ ਵਾਲਾ ਫਰਸ਼ ਵੀ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ
ਤੂੰ ਬੁੱਕਲ ਮੇਰੀ ਬੈਠੀ ਹੈਂ, ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਨਿੱਤ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ
ਸਾਹਮਣੇ ਮੇਜ ਉੱਤੇ ਅੱਧਾ ਗਿਲਾਸ ਪਾਣੀ ਦਾ, ਮੇਰੀ ਤੇਰੇ ਲਈ ਤੜਪ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਸ
ਕਿਧਰੇ ਖਾਲੀ ਟਿੰਡਾਂ ਤੇ ਰੱਬ ਖੂਬ ਮਿਹਰ ਵਰਸਾਉਂਦਾ ਸੀ
ਗੁੱਝੇ ਡੂੰਘੇ ਨੈਣ ਤੇਰੇ, ਰਾਤ ਦੀ ਚਾਦਰ ਲਗਦੇ ਸਨ
ਉਂਝ ਬੇਪਰਵਾਹ ਮੈਂ ਪੋਹ ਚ ਵੀ ਨਾ ਚਾਦਰ ਲੈਂਦਾ 
ਦੀਵਾਨ ਸਜਾਇਆ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਉਹਦੇ ਲਈ
ਖੁੱਦ ਮੈਂ ਭੁੰਜੇ ਹੀ ਸੌਂਦਾ ਸੀ

___________________________________________

Very Nycc.......