ਸੋਗਾਤਾਂ
ਪੀਰ ਦੇ ਬੂਹੇ ਦੁਨੀਆਂ ਜਾਂਦੀ
ਝੋਲੀ ਅੱਢਿਆਂ ਮਿਲਣ ਸੋਗਾਤਾਂ
ਖੇਖਣ ਕੀਤੇ ,, ਸਿਰ ਸਵਾਹ

ਦੁਨੀਆ

ਤੇਰੇ ਸੰਗ ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵੱਸੇ
ਤੂੰ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਇੰਝ ਖੋਹਿਆ ਨਾ ਕਰ
ਲੈ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਹਾਸੇ ਲੈ-ਲੈ
ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਛੋਹਿਆ ਨਾ ਕਰ ~

दुनिया

तमन्ना है यही दिल की वहीं चलिए वहीं चलिए
वो महफ़िल आह जिस महफ़िल में दुनिया लुट गई अपनी

शेरी भोपाली

ਮਹਿਫ਼ਿਲ 

ਵੋ ਦੁਨਿਆ ਕਿਆ ਦੁਨਿਆ ,, ਵੋ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਸਾਰਾ ਜ਼ਮਾਨਾ 

ਦੋ ਦੀਪਕ ,, ਮਧਮ ਸੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ,, ਅਸ਼ਾਰ ਜਹਾਂ ਪੜੇ ਜਾਤੇ ਹੈਂ  

वाक़िफ़ कहाँ ज़माना हमारी उड़ान से
वो और थे जो हार गए आसमान से

faheem jogapuri

“ਅਸਮਾਨ”

ਮੈਨੂੰ ਧਰਤੀ ਜਿਹੇ ਨੂੰ ਅਸਮਾਨ ਦੇ
ਅਰਥ ਨਹੀਂ ਪਤਾ
ਮੈਨੂੰ ਦੇਕੇ ਇਲਮ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ
ਅਹਿਸਾਨ ਕਰੀਂ ਯਾਰਾ ~

ਭੂਲਾ ਦੇਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ ਸਭ ਕੁੱਝ ਯਾਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਏਸੇ ਲਈ ਤਾਂ ਬਰਬਾਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।

ਮੁਨੱਵਰ ਰਾਣਾ

“ਯਾਦ”

ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਜੇ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ ਤਾਂ ਰੋਕ ਦੇ ਸਾਹ ਮੇਰੇ
ਦਿਲ ਜੇ ਧੜਕੇਗਾ ਤਾਂ ਯਾਦ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਏਂਗੀ ਹੀ ~

मुमकिन नहीं चमन में दोनों की ज़िद हो पूरी
या बिजलियाँ रहेंगी या आशियाँ रहेगा

“ਬਿਜ਼ਲੀ”

ਬਿਜਲੀ ਬਣਕੇ ਕੜਕਾਂਗਾ, ਮੈਂ ਅੰਨ੍ਹੇ-ਬੋਲੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ,

ਰੇਤ ਦਿਆਂ ਮਹਿਲਾਂ 'ਤੇ ਕਾਲੇ ਬੱਦਲ ਵਾਂਗੂੰ ਵੱਸਾਂਗਾ ~