ਅਤੀਤ      ( An Autobigraphical Poem )

ਬੈਠਿਆਂ ਮੇਰੀ ਕਿਤੇ ਅੱਖ ਲੱਗ ਗਈ,

ਅਤੀਤ ਦੀ ਕੰਨੀ ਐਵੇਂ ਹੱਥ ਲੱਗ ਗਈ,

ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਅੰਨ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਘੁੰਮਿਆ,

ਬੀਤੇ ਕਲ੍ਹ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |

ਬਾਲਪਨ ਤੇ ਕਿਤੇ ਲੱਭਾ ਨੀਂ ਵਿਚਾਰਾ,

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਘੋਲ ਦਾ ਵੇਖਿਆ ਨਜ਼ਾਰਾ,

ਬੇਵਕਤ ਸਿਰੋਂ ਸਾਇਆ ਬਾਪ ਦਾ ਗਿਆ,

ਸਿਲ੍ਹੇ ਨੈਣੀ ਮਾਂ ਦਿਲਗੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |

ਵਕਤ ਦੀ ਮਾਰ ਖਾ ਕੇ ਰਹਿ ਗੇ ਤੱਕਦੇ,

ਹਾਲ ਐਸਾ ਸਿੱਧੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖੜ੍ਹ ਸਕਦੇ,   

ਸਿਆਹ ਵਖਤੀ ਦੀ ਉਸ ਮਾਰ ਦੇ ਅੱਗੇ,

ਮੂਧੇ ਮੂੰਹ ਹਰ ਤਦਬੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |

ਝੂਠਾ ਸਾਰਾ ਮਾਣ ਜਾਣੇ ਸਭਨੂੰ ਜੋ ਥੱਲੇ,  

ਤਕਦੀਰ ਅੱਗੇ ਇਦ੍ਹੀ ਇਕ ਵੀ ਨਾ ਚੱਲੇ

ਬੰਦੇ ਦੀ ਗ਼ਰੀਬੀ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ ਹੋ ਗਿਆ,

ਹੋਣੀ ਕਿੰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਐ ਅਮੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |

ਝੋਲੀ ਵਿਚੋਂ ਖੇੜੇ ਦਾ ਪਰਾਗ ਡੁਲ੍ਹਿਆ,

ਚੇਤੇ ਰਿਹਾ ਜੂਝਨਾ ਤੇ ਰੋਣਾ ਭੁੱਲਿਆ,

ਮਿਹਨਤਾਂ ਦੀ ਲੋਅ ਵਿਚ ਆਸ ਚਮਕੀ,

ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਉਦ੍ਹੀ ਹੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |

ਜ਼ਹਿਮਤਾਂ ਦੇ ਘੱਟੇ 'ਚ ਰੁਲ ਰੁਲ ਕੇ,

ਕੁੰਡਲੀ ਛਡਾਈ ਮਸਾਂ ਘੁਲ ਘੁਲ ਕੇ,

ਹੱਸਿਆ ਜਾਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਅਜਗਰ ਦੀ,

ਸਮੇਂ ਦੀ ਰੇਤ ਤੇ ਲਕੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |

                  ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੱਗੀ

ਅੰਨ੍ਹਾ ਜਿਹਾ - ਧੁੰਦਲਾ ਜਿਹਾ; ਦਿਲਗੀਰ - ਉਦਾਸ, ਰੰਜੀਦਾ, ਗ਼ਮਗੀਨ; ਸਿਆਹ ਵਖਤੀ - Days of adversity, ਔਖਾ ਸਮਾਂ, ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਸਮਾਂ; ਤਦਬੀਰ - Strategy,  ਕਾਰਜਨੀਤੀ, ਯੁੱਧ ਨੀਤੀ; ਖੇੜੇ - ਖੁਸ਼ੀ; ਪਰਾਗ - ਪਰਾਗਾ; ਅੰਦਾਜ਼ - idea, ਅੰਦਾਜ਼ਾ; ਜ਼ਹਿਮਤਾਂ ਦੇ ਘੱਟੇ 'ਚ - In the dust of adversities; ਕੁੰਡਲੀ ਛੁਡਾਈ- ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਅਜਗਰ ਦੀ ਕੁੰਡਲੀ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਏ; ਮਸਾਂ ਘੁਲ ਘੁਲ ਕੇ - ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਜੱਦੋ-ਜਹਿਦ ਕਰਕੇ, ਟਿੱਲ ਜਾਂ ਵਾਹ ਲਾਕੇ; ਜਾਂ - ਜਦ;

ਝੋਲੀ ਵਿਚੋਂ ਖੇੜੇ ਦਾ ਪਰਾਗ ਡੁਲ੍ਹਿਆ,
ਚੇਤੇ ਰਿਹਾ ਜੂਝਨਾ ਤੇ ਰੋਣਾ ਭੁੱਲਿਆ,
ਮਿਹਨਤਾਂ ਦੀ ਲੋਅ ਵਿਚ ਆਸ ਚਮਕੀ,
ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਉਦ੍ਹੀ ਹੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |
Bahut umda ne eh satran jagjit jeee

Ateet vich tusi apni jhujharu life dee bahut sohni tasveer banayi hai
Ikk poem de raahin sohna portrait utaria hai jeevan da
Salute to u
Saade varge nimane bandiya nu hallasheri mildi hai jee padd ke

God bless u

ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਬਾਈ ਜੀ, ਆਪ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੀਮਤੀ ਸਮੇਂ ਚੋਂ ਕੁਝ ਖਿਨ ਇਸ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਤੱਥਾਂ ਨੂੰ ਬਖੂਬੀ ਪਛਾਣਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਬੇਸ਼ ਕੀਮਤੀ ਕਮੈੰਟ੍ਸ ਦਿੱਤੇ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਏ |

ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ |

ਜਿਉਂਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ |

ਇਸ ਰਚਨਾ ਦੀ ਨੀਂਹ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਬੂਤ ਤੇ ਜੜ੍ਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਡੂੰਘੀ ਏ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮਾਪ ਸਕਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ' ਜਿਸ ਤਨ ਲਾਗੇ ,ਸੋਈ ਜਾਣੇ ' ।

ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਰਚਨਾ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸ਼ਬਦ ਘੱਟ ਪੈ ਰਹੇ ਨੇ ਬਿਆਂ ਕਰਨ ਲਈ,

ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਰਚਨਾ ਹੀ ਬਾ ਕਮਾਲ ਏ, ਕੁਝ ਕੁ ਸਤਰਾਂ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਕਹਿਣਾ ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਕਵਿਤਾ 'ਤੇ ਕਵੀ ਨਾਲ ਨਾ-ਇਨਸਾਫ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ ।

ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਸਰ ।

ਕਮਾਲ.....
ਸ਼ਾਲਾ ਕਲਮ ਹੋਰ ਤਰੱਕੀਆਂ ਕਰੇ

ਬਿੱਟੂ ਬਾਈ ਜੀ ਸ਼ੁਕਰੀਆ |

ਜਿਉਂਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ ਅਤੇ ਫੋਰਮ ਦੀ ਰੌਣਕ ਬਣ ਕੇ ਚਮਕਦੇ ਰਹੋ | 

ਜਗਜੀਤ ਸਰ ਮੇਰੇ ਤੋ ਸ਼ਬਦ ਹੈ ਨਹੀ ਇਸ ਰਚਨਾ ਦੀ ਤਰੀਫ ਜੋਗੇ ......ਮੈਂ ਕਈ ਦਿਨਾ ਤੋ ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਖੋਲਦੀ ਆ ਕਈ ਕੁਛ ਲਿਖਾਂ ਪਰ ਰਚਨਾ ਏਨੀ ਸੋਹਨੀ ਤੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ਕਈ ਮੈਨੂ ਸਭੇ ਤਾਰੀਫਾ ਛੋਟੀਆਂ ਲਗੀਆਂ ......

ਏਹੋ ਜਿਹੀ ਰਚਨਾ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਹੋ.....

"ਝੋਲੀ ਵਿਚੋਂ ਖੇੜੇ ਦਾ ਪਰਾਗ ਡੁਲ੍ਹਿਆ,

ਚੇਤੇ ਰਿਹਾ ਜੂਝਨਾ ਤੇ ਰੋਣਾ ਭੁੱਲਿਆ,

ਮਿਹਨਤਾਂ ਦੀ ਲੋਅ ਵਿਚ ਆਸ ਚਮਕੀ,

ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਉਦ੍ਹੀ ਹੀਰ ਦਿੱਸ ਪਈ |"  

ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਘੋਲ ਪੜ ਕੇ ਤਾਂ ਅਖਾਂ ਹੀ ਭਰ ਆਈਆਂ 

ਲਾਜਵਾਬ ਸਰ ਜੀ ਕੋਈ ਰੀਸ ਨਹੀ ਤੁਹਾਡੀ .....

ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਲੀ ਸ਼ੁਕਰੀਆ

ਤਖਤਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਤਖਤੇ ਤੇ ਲੈ ਗਈ।
ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਤਾਂਘ ਬੇਗਾਹ ਲੈ ਗਈ।
ਆਸ ਰੱਖੀ ਕਾਇਮ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਪਏ,
ਦਸਤਕ ਬਾਗ਼ਰਜ਼ ਦੁਆ ਲੈ ਗਈ।  

ਜਗਜੀਤ ਵੀਰ ਜੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਯਾਦੂਗਰੀ ਅਤੇ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੀ ਰਵਾਨਗੀ ਸੱਤਰੰਗੀ ਬਣਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ।
ਧੰਨਵਾਦ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਜੀ

ਨਵੀ ਜੀ, ਕਿਰਤ ਤੇ ਨਜ਼ਰਸਾਨੀ ਕਰਨ ਲਈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੇਸ਼ ਕੀਮਤੀ ਕਮੇਂਟ੍ਸ ਨਾਲ ਹੌਂਸਲਾ ਅਫਜ਼ਾਈ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ |

ਜਿਉਂਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ |

ਰੱਬ ਰਾਖਾ |