ਯੂੰ ਲਗਤਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਮਕੋ ਭੀ ਕਿਸੀ ਸੇ ਹੈ ਇਸ਼ਕ਼

ਤਭੀ ਸ਼ਾਮ ਹੋਤੇ ਹੀ ਗਮੋਂ ਮੇਂ ਡੂਬ ਜਾਤੇ ਹੋ 

ਤਾਜ਼ਾ ਹੈ ਦਿਲ ਪੇ ਦਾਗ ਅਗਰ ਪਹਲੀ ਮੋਹਬਤ ਕਾ

ਫਿਰ ਦੂਸਰੀ ਸ਼ਿਕਸਤ ਕੀ ਤਿਆਰੀਆਂ ਨਾ ਕਰ 

ਹਮ ਕੋ ਆਤਾ ਨਹੀ ਹੈ ਜ਼ਖ੍ਮੋਂ ਕੀ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਕਰਨਾ

ਖੁਦ ਹੀ ਰੋਤੇ ਹੈ, ਤੜਪਤੇ ਹੈ, ਬਹਲ ਜਾਤੇ ਹੈ 

ਮੈਂ ਭੀ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਹੁੰ, ਇਤਨਾ ਅਜੀਬ ਹੁੰ ਕੇ ਬਸ..

ਖੁਦ ਕੋ ਤਬਾਹ ਕਰ ਲਿਆ, ਔਰ ਮਲਾਲ ਭੀ ਨਹੀ ..

ਨਹੀ ਫੁਰਸਤ ਯਕੀਨ ਮਾਨੋ ਹਮੇੰ ਕੁਛ ਔਰ ਕਰਨੇ ਕੀ

ਤੇਰੀ ਬਾਤੇੰ, ਤੇਰੀ ਯਾਦੇਂ, ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਰੂਫ ਰਖਤੀ ਹੈਂ 

ਮੇਰੀ ਬੇ-ਬਸੀ, ਮੇਰੀ ਇਲਤਿਜਾ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਬਤ-ਏ-ਆਹ ਪਰ ਨਜ਼ਰ ਤੋ ਕਰ,

ਮੁਝੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਨਾ ਟਾਲ ਕੇ ਯੇਹ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਾ ਸਵਾਲ ਹੈ 

ਸਮੰਦਰ ਸੇ ਕਹ ਦੋ ਅਪਨੀ ਮੋਜੈਂ ਸੰਭਾਲ ਕਰ ਰਖੇ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਂ ਤੂਫਾਨ ਲਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਬੇਵਫਾ ਲੋਗ ਹੀ ਕਾਫੀ ਹੈ 

ਸੁਲਝਾ ਹੁਆ ਸਾ ਫ਼ਰਦ ਸਮਝਤੇ ਹੈ ਮੁਝਕੋ ਲੋਗ..

ਕੋਈ ਜਾਨਤਾ ਨਹੀ ਕੇ ਉਲਜਾ ਹੁਆ ਸਾ ਮੁਝਮੇ ਕੋਈ ਦੂਸਰਾ ਭੀ ਹੈ !!

ਜਾਨੇ ਉਸ ਸ਼ਕਸ ਕੋ ਯੇ ਕੈਸਾ ਹੁਨਰ ਆਤਾ ਹੈ

ਰਾਤ ਹੋਤੀ ਹੈ ਤੋ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਉਤਰ ਆਤਾ ਹੈ 

ਆਸਾਨੀ ਸੇ ਕੋਈ ਮਿਲ ਜਾਏ ਤੋ ਵੋ ਕਿਸਮਤ ਕੀ ਬਾਤ ਹੈ ਏ ਦੋਸਤ

ਸੂਲੀ ਪਰ ਚੜ ਕਰ ਭੀ ਜੋ ਨਾ ਮਿਲੇ ਉਸੇ ਮੋਹਬਤ ਕਹਤੇ ਹੈਂ