ਐਤਵਾਰ ਤਾਂ ਜਾਣੀਏ, ਜੇ ਪੋਚਾ ਲਾਵਣ ਬਾਣੀਏ।

ਪਤੀਲੀ ਉਬਲੂ, ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਕੰਢੇ ਸਾੜੂ ।

ਜੱਟ-ਜੱਟ ਦਾ, ਤੇ ਭੋਲੂ ਨਰੈਣੇ ਦਾ।

ਉਸ ਪੇਕੇ ਕੀ ਜਾਣਾਂ, ਜਿੱਥੇ ਸਿਰ ਪਾਣੀ ਨਾ ਪਾਣਾ।

ਉਜੜੀਆਂ ਭਰਜਾਈਆਂ, ਵਲੀ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਜੇਠ।

ਉਠ ਨੀ ਨੂੰਹੇ ਨਿਸਲ ਹੋ, ਚਰਖਾ ਛੱਡ ਤੇ ਚੱਕੀ ਝੋਅ।

ਅੰਨੀ ਕੁੱਤੀ, ਜਲੇਬੀਆਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ।

ਅੰਨੀ ਕੁੱਕੜੀ, ਖਸਖਸ ਦਾ ਚੋਗਾ।

ਆਪਣੇ ਘਰ ਪਕਾਈ ਨਾ , ਸਾਡੇ ਘਰ ਆਈ ਨਾ।

ਅਮੀਰ ਦੇ ਸਾਲੇ ਬਹੁਤ, ਗਰੀਬ ਦਾ ਭਣਵੱਈਆ ਕੋਈ ਨਾ ।