ਪਤੀ ਆਸ਼ਕ ਮਹਿੰਗਾਈ ਨੇ ਤੰਗ ਕੀਤੇ ਬੀਵੀ ਅਤੇ ਮਾਸ਼ੂਕ ਦੀ ਮੰਗ ਮਾਰੇ
ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਕਮੀਨਾ ਖੂਨ ਪੀਂਦਾ ਯਾਰ ਹੋਵੇ ਜੇ ਰੂਹ ਦਾ ਨੰਗ ਮਾਰੇ
ਇੱਕ ਆਪਣਾ ਵੈਰੀਆਂ ਨਾਲ ਰਲਿਆ ਬੇਈਮਾਨ ਨੇ ਸੂਲੀ ਤੇ ਟੰਗ ਮਾਰੇ
ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਕੈਸਾ ਤੂੰ ਵੇਖ ਦੇਬੀ ਸੱਪ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਬੰਦਾ ਡੰਗ ਮਾਰੇ

ਤੂੰ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸਾਨੂੰ ਰਾਹ ਚ ਤਬਾਹੀਆਂ ਮਿਲ ਗਈਆਂ
ਦੋਲਤ ਤੇ ਸ਼ੌਹਰਤ ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਰੁਸਵਾਈਆਂ ਮਿਲ ਗਈਆਂ
ਨੀ ਸੱਚਿਆਂ ਹੋਣ ਲਈ ਝੂੱਠੀਆਂ ਜੋ ਖਬਰਾਂ ਤੂੰ ਉਡਾਰੀਆਂ ਮਿਲ ਗਈਆਂ
ਬਰਬਾਦੀ ਤੇ ਜੋ ਘੱਲੀਆਂ ਤੂੰ ਦੇਬੀ ਨੂੰ ਵਧਾਈਆਂ ਮਿਲ ਗਈਆਂ

ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੇ ਵਰ੍ਹੇ ਬਿਠਾ ਛੱਡਿਆ ਵਾਹ ਨੀ ਤਕਦੀਰੇ ਉਨ੍ਹੀਂ ਜੜਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿਣਾ ਸੀ
ਔਹ ਸੱਜਣ ਬੈਠੇ ਬੁੱਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਬਸ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮਿੱਤਰਾਂ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸੀ

ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਅਦਾ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਏ ਸਿਰਨਾਵਾਂ ਵੀ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਭੀੜਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਪਰਛਾਵਾਂ ਵੀ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਡਿੱਗ ਪਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਖਿਰ ਦਿਲ ਤੋਂ ਵੀ ਤਾਂ ਲਹਿਣਾ ਸੀ
ਔਹ ਸੱਜਣ ਬੈਠੇ ਬੁੱਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਬਸ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮਿੱਤਰਾਂ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸੀ

ਸਾਡੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਚ ਜੋ ਸੱਚੇ ਸੀ ਬਦਨਾਮ ਰਹੇ
ਕੀਤੇ ਸੀ ਜ਼ੁਰਮ ਮਸ਼ੂਕਾਂ ਨੇ ਸਿਰ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਇਲਜਾਮ ਰਹੇ
ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਉਂਗਲ ਧਰ ਲਈ ਚੁੱਪ ਕਰਾ ਛੱਡਿਆ ਹੈ ਰੱਬ ਜਾਣਦਾ ਆਪਾਂ ਕੀ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਸੀ
ਔਹ ਸੱਜਣ ਬੈਠੇ ਬੁੱਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਬੱਸ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮਿੱਤਰਾਂ ਜਿਉਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸੀ

ਚਾਹਤ ਨਾ ਨਿਕਲੀ ਸਾਡੇ ਚੋ ਨਾ ਉਹਨਾ ਚੋ ਬੇਇਮਾਨੀ ਗਈ
ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਮੁਕਦਮੇ ਲੰਬੇ ਸਨ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਲੱਗ ਜਵਾਨੀ ਗਈ
ਜੋ ਜਾਨ ਜਾਨ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਜਾਨੋ ਮਾਰ ਗਏ ਤੇ ਦੇਬੀ ਨੇ ਇਹ ਜੁਲਮ ਜਾਨ ਤੇ ਸਹਿਣਾ ਸੀ
ਔਹ ਸੱਜਣ ਬੈਠੇ ਬੁੱਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਬਸ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮਿੱਤਰਾਂ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸੀ

ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਝੱਲੀਆਂ ਦਸਤਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਮਿਲੀਆਂ ਨੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਸਿਰ ਕਿੰਨੇ ਗਏ ਆਜਾਦੀ ਲਈ ਸਿਰ ਲੱਥ ਜਾਣ ਗਏ
ਜਾਨੋਂ ਗਿਆ ਹੈ ਕੌਣ ਕੌਣ ਦਸਤਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਜਾਨਾਂ ਬਚਾ ਕੇ ਦੌੜੇ ਕੀ ਕੀ ਛੱਡ ਆਏ ਸਨ
ਸੰਤਾਲੀ ਵਿੱਚ ਉਜੜੇ ਹੋਏ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਅੰਨ ਦਾਤਿਆਂ ਨੂੰ ਮਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਿੰਨ ਕੀਤਾ
ਸਲਫਾਸ ਪੀ ਕੇ ਮਰਦੇ ਹੋਏ ਜਿਮੀਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਕਿੰਨਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੱਟਾ ਖਾ ਗਿਆ ਇਹ ਸਾਥੋਂ ਪੁੱਛ ਲਉ
ਕਮਾਈ ਕਿੰਨੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਗੁਨਾਹਗਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਲੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਕੁੱਟ ਖਾ ਕੇ ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਣਗੇ
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਹੈ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਮਾਲਕ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਸ ਉਹੀ ਛਪਦਾ ਏ
ਅੰਦਰਲੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਨਹੀਂ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ
ਚੋਟੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵੇਖਦੀ
ਰਾਹਾਂ ਦੀ ਜੋ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇਬੀ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ

ਕਹਿੰਦੇ ਕੋਇਲਾਂ ਸਾੜਾ ਕਰਦੀਆਂ ਜਦ ਤੂੰ ਗਾਉਂਦੀ ਏ
ਪਾਣੀ ਦਾ ਇਸ਼ਨਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜਦ ਤੂੰ ਨਾਹੁੰਦੀ ਏ
ਹਵਾ ਪੱਛੋ ਦੀ ਵੱਗਦੀ ਜਾਪੇ ਤਪਦੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ
ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਜਦ ਕਿੱਧਰੇ ਜੁਲਫ਼ਾਂ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀ ਏ
ਵਲ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਤੁਰਦੀ ਨੂੰ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ
ਸਪੇਰਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਛੱਡੀ ਬੀਨ ਫੜਾਉਂਦੀ ਏ
ਸੈਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੂਡ ਤੇਰਾ ਭਾਵੇਂ ਕਿਤੇ ਹੀ ਬਣਦਾ ਏ
ਕਿੰਨੇ ਆਲਸੀਆਂ ਨੂੰ ਤੜਕੇ ਉੱਠਣ ਲਾਉਂਦੀ ਏ
ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਏ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੇ
ਕੀ ਦੱਸੀਏ ਤੂੰ ਕਿੰਨਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਉਂਦੀ ਏ
ਸੁਬਾਹ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਦੇਬੀ ਸੋਚਦਾ ਏ
ਮਹਿਕ ਫੁੱਲਾਂ ਚੋਂ ਲੈਂਦੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਵੰਡ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਏ

ਅਦਾਵਾਂ ਨਖਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਅਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਉੱਤੇ ਹੁਸਨ ਵਾਲੇ ਰਾਜ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੇਣ ਜਗਰਾਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੇਣ ਦਰਦ ਏ ਦਿਲ
ਦਿੰਦੇ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਜੇ ਕੌਂਪਲੀਮੈਂਟ ਦੇਈਏ ਤਾਂ ਲੜ੍ਹ ਪੈਂਦੇ ਕਈ ਵਾਰੀ
ਜੇਕਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀਏ ਫੇਰ ਵੀ ਇਤਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਨਾ ਕੋਈ ਵਾਰਨਿੰਗ ਦਿੰਦੇ ਤੇ ਨਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਉੱਕਦਾ ਏ
ਇਹ ਉਹ ਹਥਿਆਰ ਨੇ ਜੋ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਆਵਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਦੇਬੀ ਮਰੀਜ਼ ਤੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਇਹ ਬੜੇ ਡਾਢੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਤਾਕਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਉਹ ਕਦੋਂ ਲਿਹਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਨੇ

ਤੇਰੇ ਨੇੜੇ ਆਕੇ ਬੁਲਟ ਦੀ ਮਾਰ ਬਰੇਕ ਲਵਾਂ
ਠੰਡ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਲਾਲਚ ਹੁੰਦਾ ਅੱਖਾਂ ਸੇਕ ਲਵਾਂ
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਫੇਰ ਨਜ਼ਰ ਦੇਬੀ ਦੀ ਮਹਿਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ
ਸੌਂਹ ਤੇਰੀ ਜੇ ਨਿਰਨੇ ਕਾਲਜੇ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਲਵਾਂ

ਮੁੰਡਾ ਗਲੀ ਚ ਗੇੜੀਆਂ ਲਾਉਂਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ
ਤੈਨੂੰ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ

ਗਿਣਤੀ ਨਾ ਭੁੱਲੇ ਤੇਰੇ ਨਖਰੇ ਉਹ ਗਿਣਦਾ
ਤੇਰੇ ਰੂਟਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬੁਲਟ ਤੇ ਮਿਣਦਾ
ਪੈਟਰੋਲ ਵੀ ਮਹਿੰਗਾ ਆਉਂਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ
ਮੁੰਡਾ ਗਲੀ ਚ ਗੇੜੀਆਂ ਲਾਉਂਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ

ਦੇ ਕੇ ਰਿਸਪੋਂਸ ਥੋੜਾ ਡਿੱਗਦਾ ਸੰਭਾਲ ਤੂੰ
ਹਾਲੇ ਏਨਾਂ ਕਾਫੀ ਪੀ ਲੈ ਕੌਫੀ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਤੂੰ
ਵੇਖੀਂ ਜਿਗਰ ਦਾ ਖੂਨ ਪਿਆਉਂਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ
ਮੁੰਡਾ ਗਲੀ ਚ ਗੇੜੀਆਂ ਲਾਉਂਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ

ਦਿਲ ਤੇਰਾ ਮੰਨੇ ਫਿਰ ਪੈਣਾ ਕੀ ਸਲਾਹਾਂ ਵਿੱਚ
ਕੈਟ ਵਾਕ ਕਰਦੀ ਆ ਦੇਬੀ ਦੀਆਂ ਬਾਂਹਾਂ ਵਿੱਚ
ਜੱਟ ਵੇਖੀਂ ਤੋੜ੍ਹ ਚੜਾਉਂਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ
ਮੁੰਡਾ ਗਲੀ ਚ ਗੇੜੀਆਂ ਲਾਉਂਦਾ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲੈ

ਫੂਕ ਮਾਰ ਕੇ ਹਰ ਇੱਕ ਫ਼ਿਕਰ ਉਡਾਈ ਜਾ
ਮੌਤ ਨਹੀਂ ਜਦ ਤੱਕ ਆਉਂਦੀ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਈ ਜਾ
ਸਾਹਾਂ ਵਾਲੀ ਮਾਲਾ ਜਿਸ ਨੇ ਬਖਸ਼ੀ ਏ
ਹਰ ਮਣਕੇ ਨਾਲ ਉਹਦਾ ਨਾਮ ਧਿਆਈ ਜਾ
ਤਰਸ ਕਦੇ ਤਾਂ ਖਾਉ ਕਦੇ ਤਾਂ ਖੋਲੂਗਾ
ਬੈਠਾਂ ਜਿਹੜੇ ਦਰ ਬੂਹਾ ਖੜਕਾਈ ਜਾ
ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਔਖਾ ਏ
ਯਾਰ ਜੇ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲੇ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਈ ਜਾ
ਸੁੱਕੇ ਟੁੱੱਕ ਗਮਾਂ ਦੇ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ
ਕੋਸੇ ਹੰਝੂਆਂ ਵਿੱਚ ਡੋਬ ਕੇ ਖਾਈ ਜਾ
ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਦੁੱਖੀ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ
ਵੇਖ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਦੇਬੀ ਵਕਤ ਲੰਘਾਈ ਜਾ

ਪਲੇ ਕੀ ਏ ਕਾਹਦਾ ਏ ਫਤੂਰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ
ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਔਕਾਤ ਦਾ ਜਰੂਰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ
ਯਾਰ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਮਜ਼ਬੂਰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ
ਕੌਣ ਕਿੰਨਾ ਨੇੜੇ ਕਿੰਨਾ ਦੂਰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ
ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਮੰਨੀ ਜਾਵੇ ਸਜ਼ਾ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਭੱਜਦਾ
ਕੀਤਾ ਕਿਹੜਾ ਦੇਬੀ ਨੇ ਕਸੂਰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ