ਕਰਜ਼ਾਈ ਖ਼ੁਦਾ ਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ
ਜਿਹਨਾ ਇਹ ਜਹਾਨ ਵਿਖਾਇਆ
ਉਸ ਮਗਰੋਂ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ
ਜਿਹਨਾ ਬਾਂਹੀ ਚੁੱਕ ਖਿਡਾਇਆ
ਕਰਜ਼ਾਈ ਹਾਂ ਉਸਤਾਦਾਂ ਦਾ
ਜਿਹਨਾ ਇਲਮ ਦਾ ਪਾਠ ਪੜਾਇਆ
ਇਕ ਕਰਜ਼ਾ ਉਸ ਮਹਿਬੂਬ ਦਾ ਏ
ਜਿਹਨੇ ਦਰਦ ਦਾ ਯਾਰ ਬਣਾਇਆ
ਕਰਜ਼ਾਈ ਦੋਸਤ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ
ਜਿਹੜੇ ਮੇਰੀ ਆਈ ਮਰਦੇ ਰਹੇ
ਉਹ ਤਲਖੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਹਲਾਤਾਂ ਦਾ
ਜਿਹਨਾ ਇਕ ਇਕ ਗੀਤ ਲਿਖਾਇਆ
ਕਰਜ਼ਾਈ ਤੁਸਾਂ ਜਿਹੇ ਸੱਜਣਾ ਦਾ
ਜਿਹਨਾ ਹਰ ਇਕ ਬੋਲ ਸਲਾਇਆ
ਦੇਬੀ ਤੋਂ ਲੱਗਦਾ ਇਹ ਕਰਜਾ
ਜਾਣਾ ਹਸ਼ਰ ਤੀਕ ਨਾ ਲਾਹਿਆ

ਕੱਚੀ ਉਮਰੇ ਉੱਚੀਆਂ ਪੀਂਘਾਂ ਪਾਉਣੀਆਂ ਭੁੱਲ ਓ ਸਾਡੀ ਸੀ
ਕੱਚਿਆਂ ਉੱਤੇ ਪੱਕੀਆਂ ਆਸਾਂ ਲਾਉਣੀਆਂ ਭੁੱਲ ਓ ਸਾਡੀ ਸੀ
ਸਾਡੀ ਗਲਤੀ ਗੱਲ ਪਹਿਲਾਂ ਟੁਣਕਾਕੇ ਕਾਹਤੋਂ ਕੀਤੀ ਨਾ
ਕੱਚਾ ਭਾਂਡਾ ਹਰ ਕੋਈ ਪਹਿਲਾਂ ਖੋਰ ਵੇਖਦਾ ਏ
ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਫੁਲਕਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਨੇ
ਉਹਨਾ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਮੂੰਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵੇਖਦਾ ਏ...

ਖੁਦ ਕਿਸ ਹਾਲ ਚ ਖਬਰੇ ਜੋ ਦੁਆਵਾਂ ਲਿਖਦੀ ਏ
ਜਿਗਰੇ ਵਾਲੀ ਨਾ ਆਪਣਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ ਲਿਖਦੀ ਏ
ਦੇਬੀ ਨੂੰ ਹਰ ਸਾਲ ਕਾਰਡ ਇੱਕ ਪਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ
ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ

ਸਾਡੇ ਪਿਆਰ ਉੱਤੇ ਰੁਜਗਾਰ ਭਾਰੀ ਪੈ ਗਿਆ
ਆਪਾਂ ਦੂਰ ਹੋਏ ਤੇ ਵਿਛੋੜਾ ਕੋਲ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਤੂੰ ਬਸ ਤਵੇ ਤੇ ਪਰਾਤ ਜੋਗੀ ਰਹਿ ਗਈ
ਦੇਬੀ ਬਸ ਕਲਮ ਦਵਾਤ ਜੋਗਾ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਮੈ ਬੁਰੇ ਵਕਤ ਨੂੰ ਆਖਾਂ ਚੰਗਾ.. ਜਿਹੜਾ ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਨਿਤਾਰ ਗਿਆ..
ਪਿਆਰ ਸ਼ਬਦ ਉੰਝ ਸੋਹਣਾ ਏ.. ਹੋ "ਦੇਬੀ" ਲਈ ਬੇਕਾਰ ਗਿਆ.. !!

ਆਪਣਾ ਸਮਝਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ.. ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ..
ਓਨਾ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨਾ.. ਮੈਂ ਖੁੱਲਕੇ ਹੱਸਦਾ ਹਾਂ..

ਆਪਣਾ ਸਮਝਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ.. ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ..
ਅੰਦਰੋਂ ਉੱਜੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹਾਂ.. ਬਾਹਰੋਂ ਵੱਸਦਾ ਹਾਂ.. !!

ਇਹ ਕਿੰਨੂੰ ਪਤਾ ਕਿ ਕਿਸਦਾ ਕਸੂਰ ਸੀ..
ਟੁੱਟਿਆ ਉਹੀ ਸਹਾਰਾ ਜਿਸ ਤੇ ਗਰੂਰ ਸੀ..

ਉਹਨੂੰ ਇਹ ਹੈ ਗਰੂਰ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਹੈ..
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਹੈ ਮਾਨ ਕਿ ਕਦੇ ਉਹ ਸਾਡੀ ਤਾ ਜ਼ਰੂਰ ਸੀ.. !!

ਹੱਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਾਲੀ ਹਾਲੇ ਤਾਂਈ ਰਵਾਉਂਦੀ ਏ..
ਉਹ ਕੀ ਜਾਣੇ.. ਉਹ “ਦੇਬੀ” ਤੋਂ ਗੀਤ ਲਿਖਾਉਂਦੀ ਏ.. !!

ਆਉਂਦੇ ਹਵਾ ਦੇ ਹੱਥ ਹਜੇ ਵੀ.. ਉਲਾਂਭੇ ਪਏ ਨੇ..
ਜ਼ਖਮ.. ਇਲਜ਼ਾਮ.. ਸਭ.. ਇਨਾਮਾਂ ਵਾਂਗੂ ਸਾਂਭੇ ਪਏ ਨੇ.. !!

ਸੋਹਣਿਆ ਦੇ ਇੰਝ ਬਦਲਣ ਦੀ ਕੋਈ ਖਾਸ ਹੈਰਾਨੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ..
“ਦੇਬੀ” ਤਾਂ ਬੱਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਬਦਲੀ ਤੋਰ ਵੇਖਦਾ ਏ.. !!